Reisverslag vietnam 2015 2016

Ho Chi Min stad 16-12-2015

Dit verslag begin ik (Bart) nadat we net uit de zuid Chinese zee komen. Op vijfhoog kijk ik door een groot gebogen raam op het strand uit. De avondlichtjes gaan aan.

De voorbereidingen

Vanwege Bart’s première en voorstellingen in het weekend voor dat we vertrokken, kwam veel van de voorbereidingen op Jan’s schouders terecht. Soms vervloekte hij Bart zijn werk, maar was natuurlijk ook apetrots aanwezig op de première.
Twee weken voor vertrek hebben we ons ticket nog moeten veranderen omdat Malaysia Airways niet meer op de terugreis naar Schiphol vloog. Een extra overstap in Londen (met nog eens 3 uur wachten) zagen we niet zitten. Andries, die Bart via Tokodrama kent en bij wie we nu voor het eerst geboekt hebben, heeft ons omgeboekt naar Etihad. Dat betekent een overstap (slechts 1 uur overstaptijd) in Abu Dhabi. En we mogen extra bagage mee (2 x 23 kilo), wat fijn is voor onze fietsen. Inclusief doos wegen die 20 kilo.
We vliegen om 21.20 uur, dat betekent dat we nog een hele dag kunnen besteden aan huis opruimen, was opvouwen en azaron kopen. Jan besluit op het laatste moment toch een nieuw zadel mee te nemen.
We worden heel fijn door Friso (cursist Bart) naar Schiphol gebracht. Jan gaat met de trein omdat hij maar 1 passagier in zijn auto mee kan hebben. Maar de fietsdozen passen er perfect in.
Op Schiphol eten we nog een Hollandse biefstuk, drinken we nog een Franse wijn en dan zijn we vertrokken.

Met een uur vertraging, opgelopen in Abu Dhabi, landen we om 19.30 uur lokale tijd (= 13.30 uur NL) in Ho Chi Minh (Saigon).
Een visum hebben we al in Den Haag gehaald, dus hoeven we alleen maar in de rij voor de paspoort controle. De fietsen lijken goed aangekomen.
We lopen met de karretjes met fietsen nog in de dozen, 500 meter naar de Domestic Flights. We hebben nog wel energie om evt. door te vliegen naar Nah Trang of Danang, kustplaatsen in het midden van Vietnam. Er gaat pas een vlucht om 23.30 uur en dat vinden we te lang wachten. Dus gooien we de fiets in de taxi en pikken we uit de oude Lonely Planet die we nog hebben, een naam van een hotel in District 1, de toeristen wijk.
In de taxi met meter maken we ons zorgen over de kosten. De meter staat na een tijdje al op 100.000 dong. Is dat nou 4 euro of 40 euro? Na 25 minuten brengt de taxi ons naar een hotel met een naam die er op lijkt, maar niet is. Hij vraagt ons om op zijn mobiele telefoon nogmaals de naam van het hotel in te typen. Via Google brengt hij ons uiteindelijk naar de goede wijk en naar het goede hotel. We betalen zonder blozen 180.000 dong en komen er later gelukkig achter dat dit geen € 72 is maar € 7,20 euro :-) is. We kiezen een hotel aan de overkant van waar we uitgezet zijn. Meteen hebben we gezellige praatjes met Vietnamezen die op een terras zitten. Het is rond 22.30 uur, heerlijk zwoel en we voelen ons meteen thuis. Na een douche maken we een avondwandeling en eten we in en lokaal tentje. Moe en gelukkig ploffen we op ons bed en vallen snel in slaap.

Vũng Tàu 17-12-2015

Bart struint door de wijk op zoek naar een stokbroodje (Vietnam is een Franse kolonie). Gisteren al een marmelade, Lipton tea en banaantjes gekocht voor het ontbijt. Er staat heel chique een waterkoker op de hotelkamer.
Na het ontbijt besluiten we onze jetlag aan de kust te overwinnen. We hebben weliswaar goed geslapen, nu wel energie en weten dat het een heel mooie boottocht naar de kustplaats Vieng Tau, is.
We pakken de fietsen uit (ziet er allemaal prima uit – geen schade), pompen de banden op en fietsen tussen de vele brommertjes door de stad. Heerlijk hier. Waarschijnlijk komen we hier nog wel terug als we naar de Mekong delta en richting Cambodja gaan.
De ferry doet er 1 uur en 25 minuten over. Een prachtige tocht langs containerschepen, hele kleine vissersbootjes, modderschuiten en veel delta natuurgroen. De jetlag zorgt er echter voor dat Bart wel in slaap valt.
Lang leve de fiets. We crossen door het stadje, vinden een Indiër waar we lunchen en fietsen door naar de hotelstrook aan de kust. Daar vinden we een prachtig hotel aan de boulevard. 5e (bijna bovenste etage) met een groot gebogen raam, uitkijkend op zee. 500.000 dong (€20,00 per nacht). Het lukt niet om de prijs te laten zakken, maar we hoeven niet het hogere weekend tarief te betalen als we langer blijven. In het weekend wordt het hier stampvol met Saigon mensen die de stad ontvluchten.
Meteen duiken we de ruwe zee in. Heerlijke golven en lekkere temperatuur. We slapen wat en wandelen ’s avonds de stad in. In een visrestaurant kiezen we een voor ons onbekende vis uit het aquarium. Een soort aal. Die maken ze voor ons klaar en bestellen er rijst, morning glory en een vietnamese salade bij. Ook nog maar loempia’s (heel anders dan die we in NL kennen). Veel te veel ook. We moeten het nog leren.
We ploffen op ons king-size bed en vallen meteen in slaap. Om 3.00 uur wordt Jan wakker van de disco muziek op het strand en doet de balkondeur dicht en de airco aan.

Vũng Tàu 18-12-2015

Bart is om 6.00 uur wakker en staart op het balkon in zijn sarong wat over de zee uit. Veel Vietnamezen zwemmen of doen hun ochtend gymnastiek. Bart gaat op zoek naar een banaantje, wat niet lukt. Jan slaapt nog 1.5 uur door. Bij de receptie krijgen we een thermoskan mee om thee te maken. Gisteren bij de bakker al een bruin (!) brood gehaald. We ontbijten dus alleen met jam.
Na wat getut verkennen we de stad op de fiets, drinken we koffie bij een koffietent (wèl met koffiemachine) en lunchen vroeg. We slapen 2 uur en duiken dan de zee in. De baywatch fluit naar ons dat we niet te ver de zee in moeten gaan. We voelen ook de sterke stroming.
Na een kopje thee op de hotelkamer, begint de maag te knorren. We gaan de stad in op zoek naar een eettentje. Dit wordt ons dagelijkse leven .
We eten een soort hartige poffertjes gevuld met vlees. We kijken bij de buren wat ze met de slabladen doen en krijgen een knikje dat het goed is dat we het bij hun afkijken.
Om half 12 liggen we in bed.

Vũng Tàu 19-12-2015

Om zes uur zijn we beide wakker. We gooien de gordijnen open en zien dat het bewolkt is. We lezen wat, ontbijten op de kamer en gaan even in zee met de golven stoeien. Bart maakt een strandwandeling terwijl Jan de foto’s op dit blog plaatst. Om 11.45 hoogste tijd om ergens een koffietentje te zoeken. Daarna de stad in. Wij zitten in een hotel aan de boulevard. Maar vlakbij blijkt een leuke gezellige hotelwijk te zijn met allemaal kleinere khach san (hotelletjes) en restaurantjes. Hier eten we onze eerste Pho (vietnamese soep). Zullen we nog vaak doen. Heel lekker en voedzaam. Goed voor als we straks echt met de fietstocht beginnen. Stellen we het een beetje uit? Bart begint zich al een beetje te vervelen dus morgen verder? Eerst maar eens een middagslaapje.

Nu de eerste verveling begint, hebben we het gevoel dat we een beetje geland zijn. Morgen dus nog maar een rustig dagje of toch maar toegeven aan de ontdekkingsdrang?
We duiken de zee weer in en gaan eten in een erg leuk hotelwijkje vlak bij ons. Het wemelt er van de vietnameze weekend toeristen. Er zijn nauwelijks europese of amerikaanse toeristen aan de huidskleur te zien. Gek, dit is toch echt een hele fijne backpackers plek. In een super hippe yoghurt tent, eten we ons toetje.

Chợ Bình Châu 20-12-2015

We staan vroeg op en lummelen de ochtend op de hotelkamer/balkon. Om 10.00 uur besluiten we toch op pad te gaan. Tijd voor actie. Het voelt alsof we nu echt gaan reizen.
We pinnen nog geld in de stad, drinken nog een capuccino en americano en gaan dan fietsen richting het noord-oosten. Langs de kust is het meteen heerlijk fietsen. Beetje wind, soms een spatje regen, rond 24 graden, kortom heerlijk fiets weer.
Maar na twee uur fietsen begint het heel langzaam steeds meer te regenen. We doen een hoes om onze stuurtas en fietsen dapper verder. Het fietsen gaat nog steeds heerlijk, maar langzaam aan worden we steeds natter. We doen geen jas aan omdat het anders te benauwd wordt. Gewoon in korte (fiets)broek en t-shirt. Nu zijn we toch door en door nat. We zoeken een hotelletje waar we onze natte spullen kunnen drogen. We kijken bij een resort. Een groot terrein, waar we opgehaald worden met golfkarretje om ons de kamer te laten zien. Ze zijn heel aardig, maar de kamer vinden we niet fijn. Wel groot, maar weinig privacy. De prijs viel nog mee (€48,-), maar we besluiten toch door te fietsen.
Weer 20 km later komen we in een dorp aan met verschillende kleine hotelletjes. We zijn natter dan nat. We kiezen de kamer bij een tailor. €8 samen voor een nacht. Zo goed als kwaad als het gaat proberen we onze natte kleren en spullen te drogen. We laten een wasje draaien, maar of dat morgenvroeg droog is? We eten eerst een soepje en 's avonds eten we nog wat in het pikdonkere dorp. Maar er is niet veel. Gelukkig hebben we nog een beetje ananas. Een maagvullend toetje.
Om half acht slapen we even een half uurtje omdat we de ogen niet open kunnen houden. Daarna haalt Bart nog maar een biertje met een nootje en drinken we die op de hotelkamer. Om 22 uur liggen we in bed en vallen snel in slaap. De km zegt dat we 81 km gefietst hebben.

Bình Châu 21-12-2015

Om 6.00 zijn we wakker. We ontbijten met het restje bruin brood, jam en banaan en vragen een waterkoker om thee te zetten.
Om 8.00 uur fietsen we weg. Na 10 km overleggen we op een kruispunt, wat te doen. Nog even een rustpauze vindt Jan een fijn idee en het weer is bovendien onbestendig. Het spat een beetje, maar volgens de hoteleigenaar gaat het vandaag weer flink regenen. We besluiten naar de hotsprings te gaan. Daar is ook een resort bij. Vast ook met zwembad enzo.
De eerste kamer die ze tonen is goed maar niet bijzonder. Dan zien we kamers meteen aan het zwembad. We onderhandelen het zo uit dat we die kamer voor de prijs van de goedkoopste kamer kunnen krijgen (€48,- per nacht incl. toegang hotsprings en ontbijtbuffet). We duiken het 37 graden zwembad in, lezen op de lekkere ligbanken met dikke kussens, pakken de fiets om te lunchen buiten de poort, wandelen over het terrein langs hotsprings waar je voeten kunt baden, gaan niet naar de 81 graden bron waar de vietnamezen en andere toeristen een eitje in koken, wandelen langs de krokodillen die je kunt voederen, slapen en lezen nog wat, gaan weer buiten de poort eten (leuker, lekker en fijn voor lokale economie en voor ons ook goedkoper (€ 6 euro ipv €20 voor rijst, beef en verschillende groentes uit de wok, salade en twee biertjes) en eten nog een toetje in het restaurant van het resort.
We proberen om 19.30 uur niet in slaap te vallen :-).
Morgen weer verder trekken.

Lagi 22-12-2015

Het potje jam mee en de theezakjes die we mee hebben voor de hotelletjes waar geen ontbijt is, doen ook nu goede dienst. Er is een uitgebreid ontbijtbuffet met pikzwarte thee, heel veel rijst en mie in allerlei varianten en een broodrooster met witte sneetjes brood. Geen beleg. Dus halen we onze eigen spullen van de kamer.
We fietsen vandaag 37 km met flinke wind tegen. Het is droog en de verwachting is dat later op de dag regen komt. En dat komt ook. We fietsen de laatste km hard om droog in het geweldig leuke levendige stadje Lagi aan te komen. Maar dan ... de eerste lekke band. We staan voor een brommer/fietsenmaker en lenen wat gereedschap. Maar met onze vers gekochte solutie krijgen we het niet voor elkaar om de band te plakken. Na 2 mislukte plakkertjes geven we het op. Ook blijkt het binnenwerk van het ventiel los te zitten. Wat hebben wij voor rare nieuwe binnenband in NL gekocht ? Uiteindelijk plakt de fietsenmaker de band in een hand omdraai met goede plakkertjes en solutie. Jan zucht diep. Wat kan je je toch vergissen. Een fietsenwinkeltje is niet meer dan een golfplaten afdakje vol verroest gereedschap en dan toch als het op banden plakken aan komt, zulke goede spullen. Soms is in Vietnam niets wat het lijkt.
Onderweg naar het dorpje moeten we toch helaas de band drie keer opnieuw oppompen. Jan baalt als een stekker en wordt er chagerijnig van. (*Noot Bart: en als Jan chagerijnig is, is hij niet leuk!). In het stadje vinden we terwijl het weer is gaan regenen gelukkig snel een heel mooi hotel. Vanuit het raam zien we tientallen visserboten. Prachtig uitzicht dus.
Met een Vietnamees die goed duits spreekt (bootvluchteling die al 31 jaar in Duitsland woont en werkt; ook toen al dramatische taferelen met vluchtelingen die met bootjes de zee oversteken) regelen wat gereedschap en hoezee het lukt Jan om het ventiel te repareren!  We kunnen morgen weer door.
Inmiddels zien we dat de stad vol hangt met kerstverlichting. Na de lekkere vietnamese rijstmaaltijd lopen we langs een mango-milkshake kraampje en kunnen we ons niet beheersen.

Binh Tuan 23-12-2015

Ahn Duong resort. Na een goede nacht en ontbijt met onze jam en twee broodjes en banaan die Bart op de markt gehaald heeft,
gaan we nog even terug naar de markt om daar katoenen lakenstof te vinden. De hotelbedden in Vietname hebben nl. vaak geen lakens maar dekentjes. Kriebel-kriebel-kriebel. Jan kiest een mooie dunne stof uit. Bij een ander stalletje laten we de stof omzoomen.
Het is vandaag +30 graden en droog. De GPS helpt ons weer over de minder drukke wegen te fietsen. De wind is nog steeds stevig tegen. Op de lunchplek hangen hangmatten. Dus we buiken heerlijk uit. Het laatste stuk fietsen we pal langs de zee. Het is desolaat hier met allemaal kapotte en verlaten huizen/resorrts. Iets veder op is het beter. We kiezen een resort met zwembad met een kamer met veranda uitkijkend op zee. We plonsen de zee in, daarna in het zwembad. We zijn de enige gasten zo lijkt het.
We eten weer buiten de poort bij een familie restaurantje. Op de veranda schirjft Bart dit verslag totdat de muggen hem naar binnen dwingen.

Mui Ne 24-12-2015

De verjaardag van Barts moeder, Wientje, als ze nog geleefd zou hebben. 85 zou ze geworden zijn.
Voor het ontbijt duiken we de zee in en daarna nog even het zwembad. Omdat we de enige gasten zijn is er geen beloofd ontbijtbuffet natuurlijk. Ze brengen sandwitches met paté en een gebakken ei naar de rand van het zwembad. Met onze englisch marmelade en nog een vrucht toe (die vrucht waar we de naam niet van weten, maar waar we volop langs gefietst zijn).
Om 9.00 uur fietsen we weer verder. Nog steeds stevige tegenwind en felle zon. Maar na 20 potdorie heeft Jan weer een lekke band. We proberen hem te plakken met nieuwe plakkertjes en lijm, maar weer lukt het niet. Bart bluft dat hij de volgende lekke band zal plakken. Jan lift met een auto 4 km naar de volgende stad Than Piet. Daar wordt hij bij een fietsenmaker afgezet en laat hij zijn band vakkundig plakken. Bart fietst er achter aan en via onze vietnamese telefoonnummers laat Jan weten waar hij is.
Daarna cake op de markt halen en vietnamese koffie in een zijstraat tentje. We besluiten toch niet in deze stad te blijven, hoewel we ivm verbranding en hitte dachten niet langer dan 2 uur te fietsen. Maar ja, een plekje aan de kust lokt weer.
We fietsen nog 15 km langs grote resorts, maar daar is weinig lokaals om heen, dus dat laten we maar. Dan komen we bij de toeristenstrip aan. Veel hotels en resorts aan de zeekant en alle winkeltjes en restaurants aan de landzijde van de weg.
We vinden een prachtig klein guesthouse met een kamer op de eerste etage met uitzicht op zee. Deze kuststreeks staat bekend om zijn geweldige surf golven. Veel jongvolk dus. Ook veel russen. Alles in drie talen vietnamees, engels en russisch.
Na het eten leest Jan nog wat op het plateau uitkijkend over zee en schrijft Bart aan dit verslag. Nu wisselen de rollen. Jan gaat de foto's opladen en Bart gaat lezen. Zo meteen nemen we nog een Tiger Biertje en proosten we op Wientje.

Mui Ne 25-12-2015

We duiken om half zeven meteen de lekkere golven in. Ontbijten op de kamer en trekken dan twee ligstoelen van het strand naar onder een boom. Daar hangen we de hele dag. Bart begint op zijn reader De Cirkel te lezen. Jan leest het net uit. Hij mag er dus nog niet veel over zeggen. Een luierende eerste kerstdag dus. We bellen even met Ma Galesloot om haar een zalig kerstfeest te wensen. Fijn om haar aan de lijn gehad te hebben. Van kerstsfeer is gelukkig niet veel te merken.

Ho Chi Minh stad 26-12-2015

Wat doen we? Nog zo'n lazy dag of weer actief worden. We duiken eerst de zee nog even in en besluiten dan na het ontbijt te vetrekken. Nog 1 dag verder omhoog naar het noorden. Nog 1 keer een andere plek aan zee en dan de dag daarna met de bus terug naar Saigon en dan de Mekong Delta in, richting Cambodja.
Tenminste dat is het plan. Maar als we 2 km aan het fietsen zijn, merkt Jan dat zijn achterwiel aanloopt door de rem. Daar is iets flink mis mee. Fietsen gaat wel, maar zwaar. En dat met flinke tegenwind.
Als we 15 km gefietst hebben geven we het op. Bij een hotel/restaurantje proberen we de rem te repareren, maar dat lukt niet.
Dat is het nadeel aan onze hydraulische schuifremmen. Toch maar beter gewone remblokjes?
We besluiten de bus terug naar Ho Chi Minh te nemen. Het hotel kan ons ook met een prive auto brengen, maar we kiezen er toch voor met de bus te gaan. Over een uur komt de bus langs. Fijn. Dan kunnen we eerst nog even lunchen met een fried rice. De bustocht duurt ... Ja dat is niet helemaal duidelijk. Eerst 5 uur, als we laten blijken dat dat wel wat lang is, duurt de busreis 4 uur. We gaan dus maar uit van 5 tot 6 uur.
We worden tot onze verrassing eerst door een klein busje opgehaald die ons 15 km terug rijdt naar Mui Ne waar we vanmorgen begonnen zijn. Daar staat inderdaad een grote bus klaar met ligstoelen. Met een tussentijdse eetstop brengt de bus ons rechstreeks naar District 1, de toeristen-hotel wijk in Saigon. Om 18.30 arriveren we. Een reis van 6,5 uur. Maar heel comfortabel en de fietsen goed beschermd onder in.
In een steeg zonder auto's zoeken we op deze 2e kerstdag en zaterdag een hotel. Maar bijna alles is vol. Er is ergens nog 1 grote kamer met raam uitkijkend op een muur. We doen het maar. Het is in ieder geval stil.
Na een frisse douche en wat geregel in het hotel zodat de wifi het doet, bellen we Jaap Willem (oudere broer van Bart) die vandaag 59 is geworden. Volgend jaar 60! Het klinkt erg gezellig daar in het nieuwe huis van Stephanie en Michael. Carl is er ook. Daarna storten we ons in de hectiek van deze geweldige stad. Wat een drukte en toch een ontspannen sfeer. Lekker temperatuurtje met 25 graden in de avond. We slapen met de airco aan.

Ho Chi Minh stad 27-12-2015

Vandaag eerst een ander hotel zoeken en dan maar eens kijken of er een fietsenmaker te vinden is die verstand heeft van hydraulische remmen. Er blijkt toch in ons hotel (Bi Saigon) een kamer vrij te komen op de 4e etage met balkon aan de voorkant. $25 per nacht. We doen het. Fijn dat we een betere kamer krijgen en niet hoeven te verkassen. Jan googled een fietsenmaker, redelijk in de buurt en fietst er naar toe. Bart komt later met de fiets naar de fietsenmaker, maar als hij er bijna is, belt Jan naar de Vietnamese mobiel die we beiden hebben, dat hij de fiets tot eind van de middag daar achter moet laten. Bart fietst terug naar het hotel Jan komt met de brommertaxi terug. Jan geniet volop van het ritje achter op de brommer. We kennen het nog van 6 jaar geleden. Echt kicken tussen al die brommertjes de stad door scheuren.
Samen gaan we lopend en met brommertaxi's de stad in. Bart wil zijn mobiel laten reparen omdat 1 knop het niet meer doet.
Leuk om met zo'n doel/opdracht de stad in te zwerven. Zo kom je in wijken waar je eigenlijk anders niets te zoeken hebt. Maar dat zoeken we juist. Zo maar een straat in lopen/fietsen en maar kijken wat je tegen komt. Maar toch een beetje een richting/doel hebben. We genieten weer ontzettend van deze stad.
De telefoon laten we repareren en we laten er ook meteen een nieuw frame om zetten. Die was flink beschadigd door dat de telefoon regematig gevallen is de afgelopen jaren. En terwijl we wachten op de reparatie 'verdoen' we onze tijd in een Chinese massage salon. Op de gevel staat footmassage, maar de massage is ook hoofd, nek en rug en duurt 80 minuten. Heerlijk!
Om 17.00 uur gaat Jan zijn fiets ophalen. Deze fietsenmaker, die met profi wielrenners werkt en onderweg het onderhoud doet, is echt een profi. Hij had nog een nieuwe remschijf liggen die hij monteert. Hij ontdekt ook waarom Jan al drie keer een lekke band had. Het velglint is niet breed genoeg. Dat verklaart dan ook waarom Jan op de vorige reis ook al last had van lekke banden. We weten het tot dan toe aan de Schwalbe Big Apple banden. Die hebben we vervangen door de Schwalbe Marathon plus banden, die nog beter lekvrij zijn. Maar dat was dus achteraf niet nodig geweest. Heel fijn dat we dat nu weten.
Helaas heeft de fietsenmaker niet een passende nieuwe binnenband, waar inmiddels al veel geplakte gaten in zitten. Maar met elektratape plakt hij wel het velglint dicht. Opgewekt en blij fietst Jan terug naar het hotel.
Na een douche eten we laat op een balkon op 2 hoog, uitkijkend op de gezelligheid beneden ons. We slapen pas om 0.00 uur. Stadse tijden.

Ho Chi Minh stad 28-12-2015

Vandaag crossen we met de fiets door de stad.
We gaan terug omdat de telefoon van Bart nog niet helemaal goed werkt. Wel beter, maar nog niet zoals het was. De telefoonman legt uit dat hij wel iets heeft kunnen doen, maar een echte repartie te riskant is omdat het scherm van de mobiel dan gedemonteerd moet worden. Nou ja, we laten het er maar bij. Soms lastig in Vietnam. Je krijgt soms zo veel voor zo weinig. En dan weer vrijwel niets en toch betalen. We crossen weer vrolijk verder door de stad. Parkeren bij een shopping mall ergens heel diep in een parkeergarage. Maar zijn er na 10 minuten al weer terug. Niets te shoppen voor ons :-).
We parkeren de fiets bij een parkeerman aan de straat bij een markt. Ook daar niets te shoppen als je niets nodig hebt, maar wel erg leuk om door heen te lopen. De GPS brengt ons weer keurig thuis.

Ho Chi Minh stad 29-12-2015

We blijven nog maar een dag. We zijn helemaal verliefd op deze stad, inclusief de afschuwelijke drukte en het verkeerslawaai.
Vandaag te voet en met de stadsbus. Weinig toeristen doet dat, maar het is zo leuk om voor een kwartje een snikhete bus in en uit te hoppen. We hebben alleen moeite om bushaltes te vinden. Die liggen ver uit elkaar blijkbaar. Maar ook dat maakt het weer leuk, omdat je dan weer via allerlei rustige steegjes en afschuwelijk drukke winkelstraten met veel toeterende auto's en brommertjes loopt.
Dan lopen we langs een sjieke fietsenwinkel. Ze hebben Schwalbe banden en zelfs onze Tern vouwfiets. Nu kunnen we toch Jan zijn binnenband vervangen (wel met autoventiel ipv frans ventiel, maar dat past) en beide fietsen een check up geven. Dus eerst fiets halen, twee uur in die wijk rondstruinen terwijl de fiets gerepareerd wordt en dan midden in de spits tussen de duizende brommertjes terug fietsen. We genieten.
's Avonds eten we bij de Indier in onze steeg en schrijft Bart dit verslag.
Morgen richting de Mekong Delta!

My Tho 30-12-2015

We willen weer op reis, maar hebben geen zin om eerst 20 km door deze crazy stad te fietsen. Twee opties: We boeken een dagtoer en nemen de bagage en fietsen mee in de bus en gaan niet mee terug, of we gooien de fietsen in een taxi en rijden 20 km naar de rijstvelden.
Als we informeren naar de dagtoer, blijkt dat met boottochtje, lunch en traditionele muziek/dansjes door een lokale vietnamese genmeenschap, te zijn. Nou nee, dus. Niet voor ons. We lopen naar een taxi, vouwen de fietsen in en weg zijn we. We rijden 22 km door de stad en haar super drukke buitenwijken, naar een dorpje/stadje aan de rand van Saigon. Daar beginnen de rijstvelden. Voor deze 22 km betalen we 360.000 Dong (ongeveer € 15,00 euro).
Bij de koffie op het kruispunt waar we uitgestapt zijn, verwisselen we onze onderbroeken voor fietsonderbroeken in de badkamer van de familie die het café runt. En daar gaan we. Een prachtige fietstocht van 59 km. Vaak onverhard, maar heel mooi dwars door de rijstvelden over dijkjes en langs dorpjes. De hectiek van Saigon is snel uit ons hoofd. Prachtig groen!
Vlakbij de lunchplek waar we een noodlesoep eten, is een caféetje met hangmatten. De eigenaresse nodigt ons meteen uit om te gaan liggen. We bestellen een 7-up en buiken uit in een hangmat. Bart luistert naar Bach op zijn mp3 en valt snel in slaap. Jan doezelt en is ook even in slaap.
Dan fietsen we weer prachtig verder. Omdat de GPS niet alle gebieden hier weergeeft, pakken we regelmatig Googlemap er bij om kleine paadjes te vinden. Door het Vietnamese telefoonkaartje met data-abonnement kunnen we voortdurend zien waar we zijn.In My Tho aan de oever van de Mekong vinden we een fijn hotel aan de rivier, douchen we, wassen de fietsbroek en shirts, gaan we eten en kijkt Jan daarna vanaf het balkon naar de gezelligheid langs de oever. Bart schrijft dit dagverslag op het randje van het bed. Morgen weer verder fietsen over hopelijk weer kleine weggetjes door de rijstvelden.

Vinh Long 31-12-2015

Ook vandaar weer 50 km over grotendeels rustige wegen en 3x de pont. Vooral de stukken door de fruitboomgaarden (rambutan - wel veel gegeten maar nog nooit gezien aan de boom). Wat is een delta toch mooi en vruchtbaar. In Vinh Long vallen de hotels een beetje tegen. Maar de douche is weer heerlijk en aan de harde bedden zullen we toch een keer moeten wennen. We eten ons laatste oudjaarsmaal op een oude boot, kopen op de terugweg naar het hotel nog wat vers fruit en eten dat op de stoep bij het hotel op. De rust keert al weer in het stadje dus veel oud en nieuw zal het wel niet worden. Vietnam viert nieuwjaar ergens in februari (Tet Nguyen Dan). We zetten dit verslag nog op ons blog met wat foto's en gaan dan lekker slapen.

Can Tho 01-01-2016

Het nieuwe jaar begint met één van de mooiste fietsdagen tot nu toe. Alleen de stad uit gaat via een drukke weg, maar dan beginnen weer de kleine, vaak onverharde weggetjes door de Mekong Delta. Heel veel fruitbomen, rijst- en groentevelden en natuurlijk heel veel rivieren en kanaaltjes. Prachtig. Door de onverharde wegen zit de fiets wel onder het stof en door één modderig stukje ook onder de klei. Onderweg stoppen we voor een watermeloen die we in stukken laten snijden en lekker deels oppeuzelen. Wat overblijft is voor morgen bij het ontbijt. Dan zien we brommerpoetsbedrijfje en laten we onze fietsen ook soppen, poetsen, drogen en van een geurend waslaagje voorzien.
In Can Tho, de hoofdstad in deze deltaprovincie, is het bij de boulevard langs de Mekong druk met vooral Vietnamese toeristen. De meeste hotels zitten vol, maar we vinden nog een mooie kamer op de tweede etage uitkijkend op de rivier. Eerst fietsen we nog rond om te kijken of we een nog beter (en vooral rustiger) hotel kunnen vinden, maar keren snel terug naar deze kamer voordat die al weer vergeven is. Vanaf ons balkon zien we dat schuin tegenover ons een podium opgebouwd wordt. Kinderen oefenen hun dansjes. Toch nog een nieuwsjaarsfeestje? We slenteren na het eten over de boulevard, kijken even bij de optredens en gaan rond 23.00 uur slapen.

Rạch Giá 02-01-2016

Weer een mooie fietsdag. We fietsen eerst 40 km, nu wel over wat grotere wegen, maar nog steeds heel fijn fietsen. Wel heel warm vandaag. Doordat we door hele kleine dorpjes fietsen, vinden we geen restaurant waar ze onze favoriete Pho Bo (Beef soup) hebben. De lunchtijd in Vietnam (meestal tussen 11.00-13.00k uur) is ook al voorbij, maar toch vinden we uiteindelijk een restaurantje met soep. Vissoep, blijkt. Jan proeft en keurt het meteen af. Laat het staan. Bart denkt alles te kunnen eten en eet 1/3 op. Als dat morgen maar goed gaat met de darmen. Onderweg vinden we nog een maisstalletje, waar Jan heerlijk 2 kolven eet. Prima lunch, vaker doen!
We willen morgen naar een tropisch bounty eiland en na 40 km zijn we halverwege ons doel. Het is pas 13.30 uur als we in dat stadje aankomen. We hebben nog wel energie en omdat het stadje niets bijzonders is, besluiten we nog 15 km door te fietsen om dan ergens een bus te pakken. Die zal vast wel gaan.
Niet dus. We wachten langs de weg, maar zien maar heel weinig bussen. We proberen te liften, maar alle grotere auto's zitten vol met families die een weekendje weg zijn. Net als we de moed opgeven en naar een plaatselijk guesthouse willen fietsen, stopt een vrachtauto waar we mee kunnen. We betalen hem 10 euro waar hij heel blij mee lijkt te zijn.
In Rach Quia staat een hotel met 19 verdiepingen. We willen op de bovenste etage slapen! Dat wordt de 12e. Ook goed. Als we in onze kamer zijn, lezen we de reviews van dit hotel op internet. Niet best. Vies. Klopt helaas! Maar een prachtig uitzicht. In de straat ver beneden ons, kijken we uit op heel veel cafeetjes met heel veel jongelui in heel veel kroegen en als we er doorheen fietsen klinkt super vette boem muziek :-). We worden oud.
In deze straat eten we voor het eerst deze reis verse krab. Omdat er weinig engels gesproken wordt, krijgen we hulp van een vietnamese vrouw die duits spreekt. Bart had al twee maal krab besteld en ook al de prijs gecheckt, maar als we het eten krijgen worden en nog 2 krabben in een bijzondere saus gebracht. De duits sprekende vietnamese is inmiddels al vertrokken, dus we accepteren het maar. Bij de afrekening blijken deze extra krabben, extra duur te zijn (€22) wat hier ontzettend veel geld is. We nemen ons verlies en gaan eerst nog maar even pinnen. Als dat niet lukt, fietst Bart terug naar het centrum om een pinappartaat te vinden waar wel geld uit komt. Dat lukt gelukkig. We gaan weer terug naar onze hotelkamer op de 12e etage. Morgen om 8.45 vertrekt de veerboot naar het tropisch eiland!

Phu Quoc 03-01-2016

Bart is aan de diarree! Toch de soep of was het de krab van gisteren? De boottocht met wc in de buurt gaat goed. Hij heeft het gevoel dat nu wel alles er uit is, maar op het eiland voelt hij zich zwak en misselijk. Hij kan (net niet) op tijd de wc halen bij de steiger. Daar kotst en schijt hij alles er tegelijkertijd uit. Dat lucht op.
Intussen heeft Jan een taxi geregeld waar de fietsen in mee kunnen. Wat heerlijk dat dat zo gemakkelijk gaat met onze vouwfietsen. De aardige taxichauffeur wacht geduldig tot Bart zich verschoond heeft en brengt ons naar een hotel 20 km verder bij het enige stadje op dit eiland. De kamer bevalt meteen prima. Op de 1e etage met uitzicht op zee. Geen balkon helaas.
Bart brengt de hele dag in het hotel door en eet 's avonds een beetje rijst. Jan gaat het eiland verkennen en kijkt of er nog resorts met strand zijn, waar we morgen naar toe kunnen. Teleurgesteld over de hotels, maar blij omdat het een leuk tochtje was, komt hij terug. Er zijn wel veel resorts maar heel stijfjes en niet onder de $100. Niet iets voor ons dus. En deze kamer is ook prima.

Phu Quoc 04-01-2016

Bart is weer beter. Hij haalt bruin(achtig) brood en kan weer alles eten. Na het ontbijt overleggen we wat te doen. We vinden op internet 3 km verder op twee guesthouses met een prachtige tuin en op loop afstand naar het strand. Eerst kijken en dan uitchecken of de gok maar wagen? We doen het laatste en checken uit.
Na 1 km gaan we een zijpad in naar het strand en vinden een heel mooi **resort, met een prachtig strand en stenen huisjes.
We zijn meteen verkocht. Wel $65 na een beetje onderhandelen, maar voor hier een mooie prijs. Om 13.00 uur is de kamer pas vrij, dus brengen we eerst nog 2,5 uur door op de strandstoelen met zachte kussens en duiken we regelmatig de zee in. Heel fijn.
's Avonds fietsen we terug naar het centrum, lopen even over de etensmarkt, maar daar is alleen maar heel veel vis en dat is voor Bart nog wat te heftig. Het is ook wel een erg toeristische markt. We gaan dus maar eten in een klein familie restaurantje (en dus nog even geen vis). Bij een ander tentje eten we nog een heerlijke fruitsalade. We hangen de klamboes op, doen de airco uit en de fan aan en vallen in een diepe slaap.

Phu Quoc 05-01-2016

Bart is om 7.00 uur wakker en mijmert wat en leest op de telefoon de Volkskrantt op de veranda. Jan is een half uur later wakker. Eerst maar een duik in zee. Dan ontbijten we heel rustig op onze eigen veranda (niet in het restaurant van het hotel, met rijst en zo; onderdeel van onze prijsonderhandeling). Een fijn begin van de dag.
Jan brengt de was naar een winkeltje buiten het resort en gaat wat lezen op het strand. Bart gaat even werken en beantwoordt wat cursisten die zich aangemeld hebben. Daarna schrijft hij dit verslag. En verder de dag heerlijk op de ligbedden op het strand lezen. Bart in de Cirkel van Dave Eggers (moderne variant op een doktersroman zich afspelend in een automatiseringsbedrijf) en Jan is helemaal verslingerd aan 'De stamhouder' van Alexander Münninghoff (iets voor Carl?).

Phu Quoc 06-01-2016

Nu is Jan aan de beurt :-(. Gisteravond begon de maag al onrustig te worden en heeft Bart als maaltijd een kale rijst gehaald en wat crackers. Maar hij heeft geen trek. ’s Nachts schijt en spuugt hij er alles uit. Een grote opluchting.
Overdag kan hij al weer het een en ander eten en besluiten we nog maar een nachtje in dit Hiep Hahn Resort te blijven. Geen straf, want we duiken de zee weer in, liggen weer op de ligbedden op het strand te lezen en te luieren. Jan krabbelt snel weer op.
Ook moeten deze twee ondernemers nog aan het werk: een prima plek om op de veranda onze BTW 4e kwartaal 2015 te doen! We loggen in op de computer in Amsterdam en boekhouden om de beurt. Dan doen we wat de Belastingdienst ons vraagt, betalen en duiken zeer tevreden met deze acties nog even de zee in.
’s Avonds eten we bij de Indiër. Het smaakt Jan gelukkig weer. Morgen kunnen we verder. We hebben ook wel weer zin om na drie luie dagen weer op avontuur te gaan. We zijn ook klaar met de vele weliswaar gezellige maar ook luidruchtige russen en een Australiër die heel graag zijn muziek op het strand wil laten horen). De boot vertrekt om 8 uur en 13.00 uur (of is het 12.40 uur?).

Phu Quoc 07-01-2016

We doen het rustig aan. Bezetten nog twee ligstoelen (gasten leggen ’s morgens vroeg een handdoek op de stoelen ten teken dat ze bezet zijn, een vervelend systeem, maar we doen er toch aan mee, want …) en gaan dan pakken. Drinken nog koffie op onze fijne veranda, waar we inmiddels een tafeltje hebben geregeld en fietsen dan om 11.15 uur weg.
Maar … we fietsen veel te ver door. De tijd van 12.40 komt steeds dichterbij maar we zien maar geen haven verschijnen. We zetten de spurt er in en komen na 13.00 uur aan in de haven. Maar daar vertrekt helemaal geen veerboot! We zien nu ook op googlemap dat we helemaal verkeerd zitten.
We puffen uit na deze 26 km (het zou toch 16 of 11 km moeten zijn, maar de info over de vertrektijd was ook overal anders dus ook de afstand?). Dan zien we twee Duitsers met een Vietnamees onderhandelen. Ze hebben een privéboot geregeld om naar twee eilandjes te varen en daar te snorkelen. Een tochtje van 3 uur heen en terug.
Ze vinden het prima (zelfs fijn, dat maakt het voor hun ook iets goedkoper) als we mee gaan en zo zitten we ineens met onze bagage in een klein bootje. De fietsen blijven aan wal met een extra slot er op.
De tocht over zee is prachtig. We varen langs wat eilanden en meren aan op een strandje. Helaas zijn de snorkels van erbarmelijke kwaliteit en krijgen we telkens water in onze brillen. Er is ook maar één zwemvlies p.p. Maar we maken ons er niet al te druk om. Het is fijn om te zwemmen, een beetje te snorkelen en op de rand van een waterput ons broodje en verse ananas te eten. Na drie uur zijn we weer terug. Kosten €16 voor ons tweeën.
We fietsen weer 15 km terug op zoek naar een hotelletje in de buurt van de goede haven voor de afvaart van morgen. De zon gaat bijna onder als we nog steeds niets gevonden. Als we wat rondvragen blijkt 5 km verderop nog een hotel te zijn. Uitkijkend op een cementfabriek! Nog 2 km verder is een dorpje en men zegt dat daar ook een hotelletje is. We hebben goede energie en fietsen nog even door. Gelukkig maar, want we vinden een heel mooi klein hotelletje in een leuk vissersdorpje. We eten een soepje in het dorp, wat eigenlijk nog iets te weinig is, dus halen we nog fruit op de markt, regelen we in het hotel twee borden en een mes (Bart zijn pantomime wordt steeds beter) en maakt Jan weer een heerlijke fruitsalade op onze kamer klaar. Op het gezamenlijke balkon, uitkijkend op een dorpsfeestterreintje met draaimolen en springkussen, vullen we de maag met al dat lekkers.

Xuan Bien 08-01-2016

Bart haalt twee broodjes op de markt en om 7.20 zitten we op de fiets. Het is maar 5 km fietsen over een onverhard zandpad door een mooi gebied langs de kust. Volgens de website vertrekt de boot om 8.30 uur, maar dat is dus 8.00 uur. Maar we zijn nog op tijd. De zee is wat ruwer dan op de heenreis, maar zonder zeeziekte, bereiken we Than Tien. We zitten nu aan de grens met Cambodja. Maar we gaan nog niet Cambodja in. Eerst willen we nog een stuk omhoog fietsen om pas later via de Mekong naar Phnom Penh te gaan.
Een fietstocht van 70 km langs een kanaal. Weer een prachtige tocht langs de rijstvelden, veel keutelboertjes met een paar koeien en mensen met allerlei handel. We kijken onze ogen uit. Jan maakt een filmpje terwijl hij fietst. We stoppen regelmatig om onze vochthuishouding op peil te houden. Het is weer erg warm, maar veel last hebben we er niet van. Na de lunch fietsen we een paar km verder om dan in een café met hangmatten ons middagdutje te doen.
Als we in Xuan Bien aankomen, blijken we niet in de drie hotels te kunnen overnachten. Waarom is ons een raadsel. Heeft het te maken dat we hier aan de grens zitten, zijn het hotels waar je alleen lang kunt verblijven of alleen heel kort met hoeren? We komen er niet achter. Even buiten het dorp vinden we toch nog een hotel. Met Karaoke en Massage. We maken duidelijk dat we alleen willen slapen. We krijgen een kamer voor een tientje. Prima. Een fijne douche doet ons goed. We komen even bij op de hotelkamer, gaan dan Lau eten (vleessoep waar je zelf kruidenplanten en noodles in gooit), vinden nog een aardbeien milkshake winkeltje en slikken onze eerste malariatabletten. We zitten aan de grens met Cambodja en daar komt malaria voor.
We liggen om 22.00 uur in bed. De Karaoke gaat onder ons nog even door...

Châo Dòc 09-01-2016

We weten niet hoe laat de Karaoke gestopt is. Een goed teken dus, want we zijn blijkbaar snel in slaap gevallen.
Omdat we geen cake voor bij de koffie vinden, halen we een pak koekjes op de markt. Die eten we onderweg bij de Vietnamese koffie. We fietsen slechts 30 km naar dit stadje, waar veel toerisme schijnt te zijn omdat de boot naar Phnom Penh hier vertrekt. We verkennen de stad op de fiets en kiezen een mooi hotel met balkon uitkijkend op de markthallen. Wel vier hoog trappen lopen, maar dat zijn we wel gewend.
We laten de wassen doen, pinnen voor het laatst in Vietnam en drinken voor het slapen gaan nog een Tiger biertje op ons balkon. Om 23.00 vallen we in slaap.

Tân Chau 10-01-2016

In het hotel wisselen we Vietnamese Dong voor US dollars. Voor ons visa aan de grens en ook voor de eerste levensbehoeftes in Cambodja.
We hoeven maar 15 km te fietsen naar het laatste plaatsje met hotels voordat we morgen de grens over gaan. Dus we doen het rustig aan vanmorgen. We ontbijten in het hotel en na het pakken drinken we een cappuccino en americano met kleine appelflap (!) bij het sjijkste café van de stad. Dan gaan we op pad. Weer een fijne tocht langs een kanaal met in een lintbebouwing links en rechts huisjes, hutjes, boerderijtjes en winkeltjes.
Tân Chau ligt aan de Mekong rivier. Niet een bijzonder stadje, maar wel een goed hotel en een heerlijke vega noodlesoep als lunch.
Na een middagslaapje laat Jan zijn fietsbroek die kriebelt op zijn bovenbeen, inkorten en schrijft Bart dit verslag.