Reisverslag thailand 2016

Pong Nam Ron 18-01-2016

De grensovergang gaat soepel. We hebben al een 60 dagen visum voor Thailand (in Amsterdam gehaald). Toen we Vietnam verlieten, waren we wat weemoedig. Nu we Cambodja verlaten, hebben we vooral veel zin in Thailand.
Over de grens proberen we bij enkele ATM’s te pinnen, maar de provisie is zo hoog, dat we blij zijn als we een kantoortje vinden waar we onze 50 dollar kunnen wisselen. Bart koopt meteen een bananencakeje in een supermarkt. Zijn favoriet. We drinken koffie en stappen op de fiets. Wat meteen opvalt: wat veel auto’s en weinig brommertjes. Geen fietsen. En wat ook opvalt is dat het langs de weg veel schoner is en natuurlijk rijkere mensen met duurdere huizen.

We fietsen 39 km heuvel op en af. Heel mooi, heel groen overal, prachtig uitzichten door de heuvels, veel lychees bomen; wel iets te veel auto’s naar onze zin. We zweten behoorlijk en vinden ons zelf bikkels :-).
Op het kruispunt van de grote weg naar Chanthaburi pinnen we geld, eten een heerlijk thais soepje en gaan we op zoek naar een resort. We vinden er twee, waar we wel even flink voor moeten klimmen. De ene is wel open maar totaal uitgestorven en een beetje in verval, de andere wordt nog aan gebouwd. Dus nog maar 2 km verder fietsen over de drukke snelweg richting Chanthaburi. De GPS stuurt ons weer een zijweggetje in en daar vinden we in de heuvels na 2 km een heel lief familie terreintje met 8 huisjes.
Er wordt nauwelijks engels gesproken, maar we spreken een prijs af, krijgen thee op de veranda en laten de was doen. Tegen zonsondergang komen ze langs om te vragen wat we willen eten, want ze gaan naar de markt. We genieten van de ontzettende vriendelijkheid.
Ze nemen een Pad Thai voor ons mee. We vullen de maag verder met lychees (we kregen vanmiddag al twee takken vol met deze vruchten) en banaan. Jan ligt te lezen op bed, terwijl Bart in het familie restaurant dit verslag schrijft.
De muggen zijn fel. Dat wordt slapen onder de klamboe.

Chantaburi 19-01-2016

Hoewel het een heerlijke stille plek midden in de heuvels is, gaan we toch weer op pad. Vooral een gekke uitslag/jeuk die vooral Jan op zijn arm heeft (mieren?, verf op de veranda?, vlooien?) en het feit dat er niet lekkere stoelen zijn om in te zitten, maakt dat we weer vertrekken. Met enige weemoed.
We dalen af naar de highway, die we te druk vinden om te fietsen. De eerste auto die we wenken om mee te liften, stopt meteen en brengt ons 35 km verder naar Chanthaburi.
De eerste indruk van deze stad waar 27 jaar geleden onze liefde voor Thailand is begonnen èn de stad die 5 jaar geleden ons zo tegen viel, is meteen goed. We fietsen even langs de houten huisjes bij de rivier (300 jaar geleden woonden hier katholieken, moslims en boeddhisten samen en dit wijkje wordt door een Community in stand gehouden), een paar verschillende fijne marktjes, veel edelstenen winkels en een niet al te grote stad. We kiezen weer hetzelfde hotel als 5 jaar geleden omdat dat nog steeds het beste lijkt.
We eten een soepje, fietsen nog naar de overkant van de rivier, bestellen een bananenmilkshake, slapen even en eten ’s avonds bij twee kraampjes. We zijn weer helemaal verliefd op deze stad.

Chanthaburi 20-01-2016

We blijven nog een dag en doen niets bijzonders. Ultieme vakantie?
Wel googelen we even hoe we aan die uitslag/jeuk komen. Bart heeft het ook, maar minder dan Jan. We zien rode miertjes lopen. Zal dat het zijn? We googlen denque, maar hebben geen koorts. We proberen maar niet te krabben.
’s Avonds eten we weer op de etensmarkt die verspreidt is over 4 straten. Bij de 7-Eleven supermarkt halen we twee biertjes terwijl het bestelde eten voor ons gekookt wordt.

Laem Sing Beach 21-01-2016

Na een paar km fietsen, slaan we (op aangeven van de GPS) een zijweg in en vanaf dan is het prachtig fietsen over kleine weggetjes. Als we aan de kust zijn, kijken we  uit naar een plek waar we een paar dagen aan zee kunnen blijven. Als we even bij de haven gaan kijken, krijgt Bart een lekke band door een heel scherp steentje. Jan plakt de band en is tevreden dat hij het nog blijkt te kunnen. In Vietnam mislukte het een paar keer, dus hij begon aan zichzelf te twijfelen.

We vinden een rommelig terreintje met twee huisjes aan de zee kant en een paar huisjes aan de overkant van het kleine weggetje. We nemen het vrijstaande huisje direct aan zee. Er staat een oude ligstoel en we vragen of ze er nog 1 hebben. Er hangt ook een hangmat aan het strand. De zee is niet erg schoon omdat een rivier hier in de buurt binnenstroomt, maar de plek bevalt ons prima. Bovendien een sjieke koffietent schuin tegenover en een markt en 7-eleven in het dorpje 1 km verderop. Wat wil je nog meer :-).
’s Avonds eten we de lekkerste maaltijd tot nu toe: Tom Yam Kung (garnalen soep met lemon grass en paddenstoeltjes). Dit was altijd al onze favoriet. En als we bij de 7-eleven (daar staan ze meestal) voor het eerst een bananen pannenkoek vinden, zijn we weer helemaal terug in Thailand.

Laem Sing Beach 22-01-2016

We doen niets. 8.00 ontbijt, lezen, Jan computert met de foto’s in het reisverslag (alle foto's hebben nu een hogere resolutie), lezen, koffie halen schuin tegenover, lezen, staren, uit de hangmat, in de ligstoel, via het strand 50 meter lopen voor een friedrice met sodawater, 50 meter teruglopen, lezen, slaapje, staren, lezen, douchen, lange broek aan tegen de muggen, eten 500 meter verder op, pannenkoekje scoren bij de 7-eleven, terug naar huis, klamboe ophangen, slapen.

Laem Sing Beach 23-01-2016

Nog maar zo’n dagje. We zouden evt. wel door willen, maar omdat het weekend is, prijzen we ons gelukkig met zo’n stille plek (we hebben een flink stuk strand voor ons zelf). Dus gaan we morgen pas weer op pad.

Noen-Nang Phaya 24-01-2016

Vannacht een heftig onweer en veel regen. Ons bungalowtje beschermd ons prima en de fietsen staan droog op de veranda. ’s Morgens miezert het nog wat. We doen rustig aan en drinken eerst nog koffie in het tentje tegenover. Rond 11.00 is het droog en vertrekken we.
Het is bewolkt dus prima fietsweer. We fietsen mooi over de ‘scienic route’ met overal fietspad! Zelfs de prachtige binnendoor weg wordt als fietsweg aangegeven.

Na onderweg doorgefietst te zijn bij te grote resorts en hotels langs de kust, stoppen we in een dorpje waar veel restaurantjes zijn. Er zijn ook een paar guesthouses en we kiezen de mooist uitziende en niet de oude meuk die we bij anderen vermoeden. Met handen en voeten maken we duidelijk dat we de kamer op de bovenste (2e) etage willen. We nemen de kamer aan de achterzijde van waaruit we een beetje zeezicht hebben. Scheelt een tientje.
We gaan zwemmen en eten in de tent aan de kust waar het meest gegeten wordt. Jan loopt nog even terug naar het guetshouse om onze fleece te halen. Het is voor het eerst een stuk kouder geworden. Fijne plek voor 1 nachtje (hoewel Jan evt. wel nog wel een extra nachtje zou willen). We hangen de klamboe op en slapen met raam open.

Hat Sai Kaeo 25-01-2016

Het is ook vanmorgen nog onder de twintig graden. Bart heeft het koud. Maar we duiken toch eerst de zee in. Het zeewater is heerlijk warm.
We ontbijten op ons balkon en na de koffie vertrekken we. Het fietspad met rood asfalt gaat maar door. We fietsen vandaag 58 km langs durian boomgaarden, ananasvelden, rubberboom plantages, mangrove bossen, langs tempels en heel vaak winkeltjes en andere neringen. We genieten.
Als we een paar grote resorts links laten liggen, fietsen we op aangeven van de GPS en Googlemaps over een onverhard pad langs de kust. Het gaat omhoog naar een tempelcomplex waar we even rondkijken. Via de trap nemen we de fietsen aan de andere kant van de heuvel weer mee naar beneden en hebben ons zo een flinke omweg bespaard. Dan fietsen we weer (erg) vrolijk verder.
We passeren een 7eleven supermarkt en halen brood, cakejes, koekjes, nootjes voor de komende dagen. Je weet maar nooit. We zien vnl. russen met roodverbrande huid lopen. De vele grote resorts en hotels laten we weer aan ons voorbij gaan. Dan vinden we om 16.30 uur in een zijweggetje een klein guesthouse met 8 kamers. Heel verzorgd. Verder geen hotels en restaurants in de buurt maar ze hebben zelf een restaurant, want later erg goed blijkt te zijn. Daarvoor lopen we 50 meter naar het strand, duiken de zee in en gaan op de strandstoelen die we bij het guesthouse gevraagd hebben, even staren. We hebben gevraagd of ze 2 bananen shakes naar het strand kunnen brengen en dat doen ze, de lieverds. Op de brommer natuurlijk.
Het is wederom onder de twintig graden en we lezen dat er in Z.O. Azië een extreem koufront is, vnl. in Korea en China. Wij hebben blijkbaar de uitlopers en zijn al zo gewend aan 25+ graden dat wij ook al beginnen te rillen bij 18 graden.
Het is tien over acht als Jan begint te gapen. Dat wordt geen latertje vanavond. Morgen weer verder? We zitten 16 km van de bootafvaart naar Ko Samet. Een feesteiland, waar we 6 jaar geleden meteen bij aankomst de boot terug hebben genomen. Toch nog maar een kans geven? We slapen er een nachtje over.

Ban Phe 26-01-2016

We willen graag nog een paar dagen (week?) aan het strand verblijven, het liefst op 1 plek. Om daarna nog het binnenland in te trekken. We kijken nog naar airbnb in hoge torenflats (condomiums) waar je een appartement een week kunt horen + bijbehorend zwembad etc., maar we prefereren toch de kleine familie guesthouses.
Dus de komende 16 km kijken we een beetje rond naar mooie plekjes. De weg is mooi langs de kust, maar de meeste resorts zijn of te groot voor ons of liggen aan de landzijde van de kustweg.
Als we in Ban Phe zijn waar de boot naar Koh Samet vertrekt, schrikken we van de vele toeringcars die daar op de parkeerplaats staan. We besluiten ter plekke om niet naar het eiland te gaan. Misschien vinden we aan de andere kant van het stadje nog iets op het strand?

Dan fietsen we langs een ontzettend leuk klein guesthouse op palen in het water. Bij vloed klotst het water tegen ons huisje. Het is gebouwd op een pier van beton, nieuw en heel mooi en verzorgd. Er ligt echter veel vuilnis hier in het ondiepe zeewater. Bij eb zouden we naar schoner water kunnen lopen, maar dat doen we niet. In het naburig winkeltje staan twee wasmachines waar je zelf de was kunt doen. We hangen het deels in de kamer, deels op de pier uit. Dan maken we nog een fietstocht langs de kust en zien daar hele grote Condomiums waar je een appartement voor een week kunt huren, maar het maakt ons niet erg enthousiast.
We bellen nog even met Ferdinand die nu in ons huis in Amsterdam is. Hij opent o.a. de belastingbrieven en vertelt ons dat we de voorlopig aanslag moeten betalen voordat we weer terug zijn. Brave burgers zijn we. We mailen ook nog even met Carmen (cursist en iemand waar Bart veel mee samenwerkt) die nu in het hotel in Chanthaburi zit, waar wij vorige week zaten. Het lukt weer niet om elkaar nog te ontmoeten helaas, maar leuk om zo dichtbij contact te hebben. Zij gaat nu naar Koh Chang. Daarna eten we ’s avonds heel heet (voor Bart nog net voor de grens van niet meer lekker).

Ban Phe 27-01-2016

We blijven hier in ieder geval nog een dag. De eigenaresse belt voor ons met mensen op het eiland Koh Samet. Het blijft toch een beetje trekken, zo’n eiland, maar de schijnbaar iets rustiger resorts met privé strand (waarvan ze zeggen dat er geen (of minder??) relax-feest muziek is), verleiden ons niet. Helemaal niet als we de prijzen op internet lezen.
We bellen nog even met Ferdinand en zingen voor zijn verjaardag.
We maken een dagtocht naar de stad Rayong met de songthaew, open busje (25 km). In het stadje zwerven we wat rond en als we een computer/telefoon warenhuis zien, zijn we verkocht. We ruilen Bart zijn duo sim telefoon (die we 3 jaar geleden in Thailand kochten) in voor een nieuwer model (Samsung J7). Na wat onderhandelen betalen we 135 euro bij.
De terugtocht met het open busje is weer even leuk als de heen.

Chom Khluen Resort 28-01-2016

We besluiten een stuk terug te fietsen en als we niets aan de kust meer vinden (Bart gelooft er niet meer in, Jan heeft er alle vertrouwen in :-) ), dan gaan we het binnenland in. We fietsen na 15 km weer langs het leuke kleine koffietentje,  waar we twee dagen geleden heerlijke cappuccino/americano dronken. Als we onze koffie drinken, zien we aan de overkant aan het strand nog twee resorts. De ene blijkt een lot uit de loterij. Een prachtig huisje op palen met balkon, pal aan de kust. Met afdakjes op het strand tegen de felle zon. Het is bovendien een klein terreintje met veel tuin. En bij de weg zijn verschillende restaurantjes en natuurlijk ‘ons’ koffietentje. Plus een goed bed en een tafeltje en goede stoelen om op het balkon te zitten, een waterkoker om zelf thee te zetten, een schone badkamer etc. etc. We voelen ons bevoorrecht.

De kou is helemaal uit de lucht en het is overdag weer 33 graden. Bart regelt twee strandstoelen en twee matjes om nog comfortabeler op het strand in de schaduwhuisjes te zitten. We duiken de zee in, lunchen aan de overkant, halen water, twee biertjes en sprite voor in onze koelkast en nestelen ons.

Chom Khluen Resort 29-01-2016

Wat maakte die zee een herrie. We hebben heerlijk onder de klamboe geslapen met de balkondeuren open.
We zijn van plan hier een paar dagen te blijven, maar zaterdag moeten we een dagje verkassen omdat dan alles verhuurd is. Mensen uit de grote steden, trekken in het weekend naar de kust. Alles is dan meteen een stuk duurder en vol. We zijn meestal blij als het weekend weer voorbij is. Bart fietst een zijweggetje in en reserveert een kamer in een guesthouse voor zaterdag. Zondag kunnen we weer terug in ons paradijselijke hutje op palen. Het enige nadeel is dat er geen wifi in ons huisje en op het strand is. Maar met ons Thaise 4G mobiel abonnement komen we een heel eind.
De dag brengen we lezend door. Zelfs de Pad Thai lunch bestellen we op het strand via het tentje van de buren. We zien al de eerste rit met de bananenboot langs varen. Het weekend gaat beginnen.

Chom Khluen Resort 30-01-2016

We verkassen naar het zijstraatje, maar mogen wel van de ligstoelen aan het strand gebruik blijven maken. Na het installeren in een mooie kamer (met wel weer een keiharde matras), zien we meteen ook de voordelen van deze verplichte verhuizing. In het zijstraatje is het heel rustig en op het strand wordt het steeds drukker. Vandaag zijn ze op het terreintje een gebouw met asbestplaten aan het slopen. Goed om daar niet naast te wonen. En bovendien is er ook nog prima wifi op de nieuwe kamer. Dat betekent dat Bart wat Tokodrama administratie doet en Jan deze website bijwerkt. We bellen via internet even met Ma Galesloot. Gelukkig heeft ze behalve een buil, geen last meer van haar val. Fijn om haar even aan de lijn gehad te hebben. Ze was heel helder en belangstellend.
Als Bart om 17.30 uur van het strand terugkomt naar de kamer, heeft hij genoeg geluierd en denkt hij morgen weer op pad te willen.
We overwegen om vanavond niet bij hetzelfde restaurant als de afgelopen twee dagen te gaan eten, maar als we ergens zitten waar het heel lang duurt voordat we opgemerkt worden, besluit Bart (ongeduldig!) om op te stappen en maar weer naar ‘ons eigen’ restaurant te gaan. We eten daar weer heerlijk. Vanaf het strand horen we de Karaoke muziek en gaan heel rustig in ons zijstraatje slapen.

Bo Thong 31-01-2016

Bart haalt Jan over om weer te vertrekken. Als we naar het Noorden het binnenland in willen, moeten we eerst nog een stukje langs de kust fietsen om een kleinere weg naar het noorden te kunnen pakken. Dus kunnen we nog kijken of er nog iets anders moois aan de kust is en anders verlaten we (voorlopig?) het strand en gaan we de binnenlanden in.
We fietsen wat zijpaadjes in, maar vinden niets aan het strand wat ons bekoord. De route landinwaarts gaat via een mooie kleine weg, maar na 15 km worden de wegen helaas steeds drukker en voller.
Jan heeft spijt dat we de kust verlaten hebben. We hebben niet eens tijd genomen om ons te vervelen en bovendien zijn ook veel klusjes niet gedaan, zoals bijv. de fiets een goede beurt geven. Die begint steeds meer te kraken en zuchten. Jan wil de handleiding van onze nieuwe camera ook nog eens goed doornemen, etc.
Als het stadje met hotels, nog 40 km verderop blijkt te liggen, besluiten we te liften. Een echtpaar neemt ons mee (we zitten samen weer gezellig in de achterbak bij de fietsen) en rijdt voor ons een stuk verder dan waar zij zelf moeten zijn. We bedanken ze hartelijke en zwaaien ze uit als ze weer omkeren.
In het levendige stadje Bo Thong blijkt geen hotel in het centrum te zijn. We fietsen langs iets wat op een hoerenhotel lijkt. Geschakelde kamers, met airco, zonder raam, met een carport. We hebben hier slechte ervaringen mee op onze vorige reizen. Niet de hoeren ;-), maar vaak waren we niet welkom of als we er sliepen kwamen er de hele nacht auto’s aan- en wegrijden.
We vragen naar andere hotels en resorts, maar worden telkens een andere richting uitgestuurd. Een brommertje gaat ons voor naar 2 km buiten de stad. Heel aardig van hem, dus Bart gaat maar mee. Jan irriteert zich. Bart durft als het zelfs meer dan twee km is, niet te zeggen dat het te ver uit de stad is, omdat we ook nog moeten eten. Jan irriteert zich aan Bart omdat hij al na 1 km vindt dat we dit niet moeten doen. Als het hotel dan ook nog oude meuk is, besluiten weer terug naar de stad te fietsen en als we daar echt niets vinden, in het ‘hoerenhotel’ te gaan slapen.
De hotelkamer is redelijk schoon en een koude douche frist ons op. We fietsen 1 km terug naar de stad om te eten en gaan vroeg slapen. We slapen goed op de wel heel harde matras.

Nakhon Nayok 01-02-2016

De nacht is heel rustig geweest. Geen 'echt' hoerenhotel of niet voldoende klandizie? We moeten wellicht ons idee van dit soort 24 uurs hotels herzien.
We kunnen nog onder Bangkok door naar Zuid Thailand gaan waar we weten dat er een prachtige kust is. Maar we gaan toch maar straks boven Bangkok langs, omdat we nog even in de bergen/heuvels willen zijn. Dat betekent 80 km naar het noorden. Jan haalt Bart over om te gaan liften. We ruziën over een goede plek in de schaduw om te liften.
Een auto stopt, neemt ons mee, stopt onderweg om ons duidelijk te maken dat hij even 1 km omrijdt om zijn vader af te zetten, en brengt ons daarna nog 20 km verder. We weten niet of hij betaalt wil worden en laten hem bij een afslag 40 km van ons einddoel stoppen. Hij vind het prima en zonder te wachten of hij geld krijgt (wat we best willen betalen) zwaait hij, stapt hij in en rijdt hij terug.
Vrij snel hebben we een volgende lift naar een stadje aan de highway naar Bangkok. We proberen op die snelweg verder te liften, maar geven het na drie kwartier op. Er wordt hier veel te hard gereden. We gaan eerst maar even lunchen en liften dan via een kleinere weg naar onze eindbestemming. We worden nu meegenomen door een man die even een onverhard pad inrijdt om zijn ouders thuis te brengen. We kunnen nu in onze beste gebaren Thai vragen wat voor vis er nu in al die grote vijvers gekweekt wordt. Kung? Kap! (Garnalen? Ja!). Onze liftgever brengt ons de 40 km naar Nakon Nayon van waaruit we morgen de bergen/heuvels in kunnen. Onderweg belt hij met vrienden dat hij twee hollanders in de auto heeft. We krijgen een vriendin aan de lijn die een beetje engels spreekt.
In Nakon Nayon ontmoeten we een britse fietser. Er blijkt in deze stad 1 hotel te zijn. Hij heeft er een kamer, maar zoals het er van buiten uitzag, zo zegt hij is het ook van binnen: oud en vervallen. Maar o.k. voor één nacht, vindt hij. Wij zagen op google dat er ook een homestay moet zijn, maar op de plek waar Google het aangeeft, blijkt niets te zijn. We krijgen van jong stel een beschrijving van een homestay 2 km buiten de stad, maar als we daar komen, zien we niets. Wel vinden we een hoerenhotel, tenminste zoals we dat noemden. N.a.v. de ervaringen van gisteren checken we in. Als blijkt dat zowel de fan als de airco maar op 1 stand kan (koud!), vragen we om de afstandsbediening van de airco. Die is er niet, maar ze gaan het op een brommertjes voor ons halen. Je maakt wat mee :-) op zo’n reis. Bart vraagt of ze de was kunnen doen, maar ze hebben geen wasmachine, maar tegenover het hotel blijkt een mevrouw een wasserette te hebben. Morgen om 8.00 uur kunnen we het ophalen.
We fietsen 2 km terug naar de stad omdat we met de britse fietser hebben afgesproken om samen te eten. Er blijkt een geweldig leuke etensmarkt in de stad te zijn. Verlekkerd lopen we langs de vele verschillende gerechten. Bij een kraampje halen we een papaja salade en nemen die mee naar een kraam waar ze Pad Thai hebben. Ze hebben het alleen met vis, maar alle drie willen we dat niet. Dan wijst de vrouw van de kraam op een plaatje met koeienvlees en we roepen enthousiast dat ons dat heerijk lijkt. Bart gaat 50 meter verderop in een winkeltje bier halen. We verheugen ons op Pad Thai Moh en een papaja salade (niet te heet), maar dan krijgen we een heuse biefstuk, met lauwe patatjes en salade met veel mayo. Ja, dat is blijkbaar waar blanke toeristen bestellen. We glimlachen en eten het op. De patatjes blijven liggen. Het banaan-pannenkoek kraampje hadden we al gespot, dus ons buikje is weer geheel gevuld. We nemen afscheid van de mede-fietser. Hij gaat naar Ayuthaya (misschien zien we elkaar daar nog?), wij gaan morgen eerst de bergen/heuvels in.

Suan Khun Yaly Resort 02-02-2016

Ook dit 24 uurs hotel is geen klaasiek hoerenhotel. We schrappen het uit ons vocabulair. We fietsen 9 km over een brede, vlakke weg tot aan de onderkant van de heuvels. Sinds we het binnenland zijn ingetrokken horen en zien we veel vogels. Arenden, witte reigers, een volgens Google grote groep Indische Gapers (ooievaars) en veel kleine vogels die luid kwetteren. Geen idee wat het zijn, maar we vinden het prachtig.
Als we 1 km een zijpad infietsen vinden we in het groen een nieuw resort uitkijkend op de heuvels met zwembad. Het personeel spreekt geen engels, maar na wat onderhandelen en een telefoontje met de engels sprekende eigenaar, kunnen we voor 1300 Bath per nacht een prachtige hoekkamer krijgen met een hele grote gezamenlijke veranda. Omdat het door de weeks is, zijn we de enige gasten. Ook hier is het alleen in het weekend vol. We hebben dus het terras en het zwembad helemaal voor ons alleen.
We vragen een hoge tafel om te kunnen computeren (wifi is redelijk hier), vragen een waterkoker en regelen glazen, borden en bestek. Zo installeren we ons. Hier denken we tot het weer druk wordt in het weekend te blijven. Een nadeel: ze zijn op dit resort dat sinds oktober open is, nog aan het bouwen. Maar tot nu toe vnl. aan de andere kant van het zwembad met een nieuwe fundering bezig.

Na een duik in het zwembad en een lunch aan de hoofdweg (bij weer zo’n lieve familie, die een klein restaurantje runt) en een middagslaapje, bezoeken we een markt op een tempelterrein vlakbij, waar we verse aardbeien, mango’s, (sinaas)appels, lichees en watermeloen kopen. Bij de supermarkt halen we flessen water, frisdrank en willen we 2 blikjes bier kopen. O ja, vergeten, ’s morgens vroeg en tussen 14.00 – 17.00 uur mag een supermarkt in Thailand geen alcohol verkopen en het is 14.10 uur!
’s Avonds vinden we vlakbij een sfeervol restaurant met tafeltjes rond een waterplas met goudvissen en vol met planten en lianen. We zitten duidelijk in de buurt van Bangkok (2 uur met de auto). Eén serveerster spreekt goed engels en helpt ons uit de thaise menukaart te kiezen. Op de terugweg halen we 2 blikjes bier, wat nu dus wel mag. Als we thuis zijn, wordt gevraagd of het hek van het resort dicht kan. We vinden het prima. Het personeel is naar huis en wij zijn de enige mensen op het terrein. Thuis!

Suan Khun Yaly Resort 03-02-2016

We ontbijten op de veranda met veel fruit. Bart haalt in de loop van de ochtend cappuchino/americano zodat we nog lekker thuis kunnen blijven. Terwijl Jan computerwerk doet, fietst Bart nog even naar de hoofdweg om een Pad Thai lunch te halen. Terwijl hij wacht in het openlucht restaurantje, geniet hij van het kijken naar hoe de Pad Thai vers gemaakt wordt in de wok. Eerst twee eieren in de pan, stukjes varkensvlees uit de koelbox met ijs halen en er bij gooien, wortel en kool snijden en bijvoegen, beetje peper, beetje ?, beetje suiker ??, nootjes toevoegen, en dan nog even verse noedels mee bakken, intussen schijfjes komkommer schillen, lente-uitjes en taugé in een apart zakje bijvoegen, en dan de maaltijd in twee piepschuim bakjes doen. Pet Siep Bath voor twee porties. Inmiddels weten we dat het 80 Bath is (twee euro). Blij en relaxed fietst Bart terug en eten we thuis.

Suan Klun Valy Resort 04-02-2016

Bart maakt vanmorgen een fietstochtje langs een riviertje en een golfterrein en terug via het dorpje, terwijl Jan thuis blijft cocoonen en computeren. Op de terugweg neemt Bart koffie mee uit het dorp.
De rest van de dag brengen we lezend, zwemmend, lunchend door. ’s Avonds lange broek aan tegen de muggen (valt hier erg mee) en gaan we eten aan de hoofdweg.

Bangkok 05-02-2016

Na het ontbijt besluiten we ineens om naar Bangkok te gaan! Lekker impulsief. Onze fiets moet een opknapbeurt (kunnen we ook zelf doen, maar het is beter om dat door een specialist te laten doen. Jan zijn 7e versnelling hapert en dat kunnen we in ieder geval niet zelf maken). En Carmen en Romeo uit Amsterdam kunnen we dan ook nog even in Bangkok ontmoeten.
Er gaan minibusjes en de vouwfietsen kunnen mee. Ze bezetten 2 stoelen die we dan bij moeten betalen. We vinden via Google een fietsenmaker in het noorden van Bangkok en het minibusje komt daar langs. Dus kijken we of daar ook hotels in de buurt zijn. We denken niet in het centrum van de stad te verblijven. Dat doen we wel als we over een maand terug naar Nederland vliegen vanaf Bangkok.
We fietsen 2 km naar het minibusje, wachten een half uur, rijden dan 10 km, waar we wéér een half uur wachten tot er meer passagiers zijn. De andere mensen in de bus accepteren het gelaten, dus wij ook maar. In Bangkok Noord worden we redelijk in de buurt van de fietsenmaker afgezet. We gaan eerst op zoek naar een hotel, dus crossen we door de stad en verrassend genoeg door hele stukken kaal land. Wel leuk om te fietsen. We vinden echter alleen maar redelijke hotels aan de snelweg, wat we niet willen. Dus gaan we eerst maar naar de fietsenmaker. Ze blijken wel veel (race)fietsen te hebben, ook te repareren, maar we hebben er niet een heel goed gevoel bij. Er wordt nauwelijks engels gesproken, is het een autist (en wellicht een technisch heel goede vakman), of heeft hij geen ervaring met naafversnellingen? Morgenmiddag heeft hij pas tijd om er verder naar te kijken. We maken toch maar een afspraak en zien morgen wel of we wellicht nog een andere fietsenmaker kunnen vinden.

Vanmorgen hebben we met Carmen en Romeo gemaild dat we toch naar Bangkok komen. Zij komen vandaag vanuit Koh Chang en mailen ons welk hotel ze hebben. Omdat wij nog geen hotel hebben, bellen we hun hotel en vragen we Carmen een kamer voor ons te reserveren. Zij is erg enthousiast over het hotel. Het is ook in Bangkok Noord, maar nog wel 25 km fietsen en het wordt al donker. We hoeven alleen maar rechtdoor te fietsen langs een skytrain traject dat ze aan het aanleggen zijn. Veel stof dus, veel auto’s en brommers en dito uitlaatgassen, maar we zetten de vaart er in en komen rond 21.00 uur in het hotel aan. Het is eigenlijk een appartementen verblijf (Bangkok Living Apartment). We springen eerst onder de douche, krijgen van Carmen en Meo vast een biertje en een stukje maiskolf (wat een fijn welkom!) en gaan dan eten bij een vietnamees/thais restaurant.

Bangkok 06-02-2016

De kamer bevalt prima. We kijken uit op bomen en een kaal terrein. Het is redelijk stil zo midden in de stad Het heeft een fijn balkon en in de grote kamer is een aanrecht met waterkoker, toaster, borden, kopjes en een grote koelkast. Prima. Het hotel heeft zelfs een klein zwembad. Kosten 1300 Bath per nacht. Een goede keuze van Carmen.
We vinden op internet een fietsenmaker die ook ons merk vouwfiets verkoopt (Tern). Ook lezen we dat de fiets mee mag (gratis) in de BTS skytrain. We treinen dus naar Siam (waar alle grote Shoppingsmalls zitten) en met een overstap aan de overkant van het perron, reizen we nog 1 halte verder en zijn dan vlakbij de fietsenmaker. Ze blijken alle onderdelen (zelfs de speciale kettingbeschermer) te hebben. De monteur is echter het weekend vrij, dus maandag worden we gebeld als de fiets klaar is. We bellen de andere fietsenmaker af.
Nu zitten we dus 3 dagen zonder fiets. We hebben een 20 rittenkaart met de skytrain en hoppen de bussen in en uit (elk ritje kost 7 Bath (nog geen 20 cent) of 12 Bath (als het een airco-bus is). We gaan de MBK in waar een gigantische afdeling met wel vijfhonderd (?) telefoonwinkeltjes zijn. Jan verkoopt zijn Note 3 weer en ruilt hem in voor een tweede hands Note 4. Bart laat op zijn nieuwe telefoon die hij ruim een week geleden kocht, voor 300 Bath de nederlandse taal installeren.
Als we thuis komen, duiken we eerst even het zwembad in om de drukte van de stad van ons af te laten glijden. Wat een hectiek en wat een heerlijke stad is Bangkok toch. Carmen en Romeo nodigen ons uit om samen te eten en trakteren omdat Bart bijna jarig is. We eten heel gezellig in een tuin, net iets van de weg af.

Bangkok 07-02-2016

Als we naar de bushalte lopen, staan Carmen en Romeo er toevallig ook. We reizen samen naar de Chatuchak weekendmarkt (de grootste markt van de wereld, zeggen ze), wat niet ver van ons hotel vandaan is. Op de markt gaat ieder zijns/haars weeg. Wij drinken eerst koffie met bananen/chocolade cake en duiken dan de markt in. We blijven lang bij de schilderijen hoek kijken. We zien veel werk wat we mooi vinden, maar vinden het vooral heel technisch knap geschilderd, maar niet erg vrij in geest en kwast. In het nabij gelegen park huren we een rieten mat voor een siësta op het grasveld en lopen dan nog even door de markt. Als we vol van indrukken zijn, springen we in een bus, maar die brengt ons niet naar huis, maar naar de andere kant van de markt! We lopen nogmaals de markt door en pakken dan de goede bus naar huis. Halverwege stappen we uit en gaan we naar de kapper. Bart is snel aan de beurt, maar Jan moet lang wachten en is moe, dus gaat hij vast naar het hotel. Bart laat de kapster haar gang gaan en heeft nu een, met de tondeuse kort opgeschoren zij en achterkant en boven lange lokken. Hij vindt het prima.
Omdat Romeo ziek is geworden, gaan we met Carmen uit eten. We springen de bus in en gaan richting de grote rivier. Eerst vinden we niets bijzonders, maar dan komen wij echt aan de rivier waar een (niet te) chique restaurant zit, uitkijkend op de rivier en de mooi verlichte brug. We trakteren nu Carmen omdat Barts verjaardag nu steeds dichterbij komt :-).  De Tom Yam Garnaal en Tom Yam Paddenstoel zijn verrukkelijk. Thuis nemen we afscheid van Carmen en via haar Romeo. Zij vliegen morgenochtend terug naar Nederland. Wij mogen gelukkig nog even door.

Bangkok 08-02-2016

We draaien een was in de machine voor de appartement-gasten en spannen lijnen in de kamer en op het balkon. De was is in een paar uur droog.
We doen vandaag wat we één van de leukste activiteiten in Bangkok vinden. Varen met het openbaar vervoer door de kanalen. Je spuit met een longtail boot van de ene opstap halte naar de andere. We wilden ook nog met openbaar vervoer ferry over de grote rivier varen, maar we vonden niet meteen de goede halte en het is bovendien behoorlijk fris in Bangkok (koud zeggen de Thai), dus ook op het water. En we hebben alleen een korte broek en T-shirt aan.
We stappen uit de boot bij de halte dichtbij de shopping mall en kopen kleren die we de komende 3 weken in ons hotel achter zullen laten (tenminste daar gaan we maar vanuit).
Als we een telefoontje krijgen van een onbekend nummer, wat we niet terug kunnen bellen, gaan we er vanuit dat het de fietsenmaker is. Als we daar om 17.10 zijn (ze sluiten om 19.00 uur), is de winkel gesloten. Chinees Nieuwjaar! Dus om 17.00 uur dicht. Morgenochtend dus maar weer terug.
We brengen de nieuwe kleren thuis, douchen even en om 21.00 uur gaan we nog bij een thai eten. We proberen wakker te blijven tot 0.00 uur, wat net lukt en proosten met gepoetste tanden in bed op Bart zijn 58e verjaardag. Jan heeft een prachtige plastic roos met een hartje kunnen scoren.

Hua Hin 09-02-2016

Na het ontbijt en koffie met taart/cake, gaan we met de skytrain weer terug naar de fietsenmaker. Jan zijn fiets blijkt klaar te zijn, maar Bart zijn fiets is (na wat aandringen) over een uur klaar. We springen dus maar even een bus in en drinken chique, dure, wel lekkere koffie (met taart natuurlijk) in de wijk Silom. Als we terugkomen, is Bart zijn fiets ook klaar. We fietsen/treinen terug naar het hotel, checken uit en fietsen een paar km naar het Victory Monument, vanwaar de minibusjes naar het zuiden (oostkust) vertrekken. We kopen weer 4 zitplaatsen naar Hua Hin. We moeten 30 minuten wachten wat meer dan een uur wordt. Maar dan zoeven we met 110 km per uur over de tolweg naar Hua Hin. Bart zit voorin (een ere plek voor de jarige) en Jan op de tweede rij naast de twee fietsen. Het busje is inmiddels vol, d.w.z. 12 personen en 2 fietsen. Na 1,5 uur rijden, schrikken we ons rot van een harde knal in het busje. De ervaren chauffeur reageert heel adequaat en stuurt de auto naar de vluchtstrook. Het blijkt Jan’s fiets te zijn, met een klapband! Jan heeft het snel door en stelt de chauffeur gerust. De binnenband ligt er helemaal uit. Een fout van de fietsenmaker die de band niet goed heeft opgepompt?
Na in totaal drie uur rijden we Hua Hin binnen. We kennen deze stad redelijk goed en laten ons afzetten bij de fietsenmaker, waar we goede ervaringen mee hebben. Net voor sluitingstijd zet hij er binnen een kwartier een nieuwe binnenband in en fietsen we vrolijk de stad in, op zoek naar een hotel.

We zijn gaar van het reizen en kiezen snel een hotel (te snel?, beetje muf en heel veel muggen). Bart leest zijn verjaardags-email en belt via internet met Nederland en Berlijn om zich te laten feliciteren. Na een frisse douche lopen we de stad in en worden weer helemaal enthousiast van de grote etensmarkt in deze stad. Maar op Barts verjaardag zoeken we iets speciaals. Misschien zelfs wijn, wat we al bijna twee maanden niet dronken? Hier in Hua Hin wonen veel Europeanen (velen op leeftijd met jonge Thaise vrouw), dus kijken we bij de Fransman (die gesloten is vanwege een verjaardagsfeestje), de Duitser en de Hollander (Say Cheese). Blijkt een Amsterdammer te zijn en zijn zoon doet fietstochten met toeristen en heeft een kite school. We blijven er eten (doe es gek) en kiezen voor de Hollandse aardappels en groente en een varkenshaasje! We zijn verbaasd hoe Hollands dat smaakt. We proosten met een slobberwijn op Bart zijn verjaring.

Prantara Resort 10-02-2016

Bij de bakker tegenover ons hotel, halen we bruin brood. Bart laat vanmorgen eerst zijn licht maken bij de fietsenmaker, checken dan uit en kopen onderweg nog een nieuwe muis omdat we de vorige opgeblazen hebben met een verkeerde batterij. We fietsen vandaag 35 km naar het zuiden tot we weer aan de kust zijn.  We fietsen langs één van onze favoriete hotelletjes van twee jaar geleden en besluiten weer te blijven. Wederom zijn er door de weeks geen andere gasten, dus nemen we de benedenkamer aan het zwembad. De ligbedden staan al klaar. Als je de weg oversteekt, kan je de zee in duiken.

We maken een strandwandeling en eten in een restaurantje een heerlijke thaise soep met een in stukken geslagen verse crab. Heerlijk!
Terwijl Bart op het terras dit verslag schrijft, hangt Jan de klamboe op. We slapen heerlijk beschermd.

Prantara Resort 11-02-2016

We blijven hier een paar dagen. Voor het ontbijt duiken we de zee in en verder brengen we de dag door zoals dat gaat aan het strand. Beetje lezen, beetje wandelen, beetje hangen en vooral lekker eten.

Prantara Resort 12-02-2016

... en zaterdag 13 februari

Nog maar 2,5 week te gaan :-(. Bart beantwoordt enkele cursisten en stuurt een e-mail naar zijn mailinglijst over de lessen die vanaf 7 maart beginnen. Er zijn nog slechts 2 plekken open bij de cursussen en nog 3 voor de meivakantie in Berlijn. Fijn om te reizen met het idee dat er weer werk is als we thuis zijn.
We eten vrijdag in dezelfde tent als gisteren, 1 km landinwaarts. Maar nu is het eten een stuk heter! Zaterdagavond eten we heel mooi met een tafeltje pal op het strand.

Pink Power 14-02-2016

De nacht was weer heel stil. Er waren wel meer gasten in het hotel omdat het zaterdag is (er zwom zelfs iemand in ‘ons’ zwembad), maar de angst voor topdrukte met stadse mensen en karaoke, was niet nodig. Goed dat we de gok namen om hier het weekend te blijven.
We zwemmen en lezen nog wat en rond 11.00 uur pakken we onze tassen en fietsen we verder. Bij een resort kopen we nog een zelf gebakken bruin brood, voor de komende dagen.
Wat is het hier mooi om te fietsen. Veel afwisseling. Pal langs de kust, door vissersdorpjes, langs ananasvelden, niet drukke wegen, mooie natuur. Eén van de mooiste fietsdagen tot nu toe.
En als kers op de Valentijns taart fietsen we langs een grote meerdaagse markt op een tempelcomplex. We willen hier blijven en zoeken een slaapplek. Er is een resort naast de tempel, maar die vinden we te groot, te hutje mutje en te duur. 1 km verder op vinden we een huisjesterrein genaamd Pink Power met inderdaad allemaal roze huisjes. Prima voor een nachtje.
Jan probeert de zee uit, maar de bodem is erg modderig dus douchen we, installeren ons en fietsen we terug naar het tempelterrein. Er staan heel veel etenskraampjes, wat kledingstalletjes, speelgoed en telefoon prullaria winkeltjes etc. En er is veel volk. We lopen op blote voeten door de tempel waar monniken achter tafeltjes de mensen wijze woorden toespreken en over het voorhoofd aaien. Wordt daar een biecht afgenomen? Het is duidelijk dat we er weinig van afweten, maar er met grote verbazing naar kijken.
Dan zien we tussen wat doeken een massage kraam. We laten ons 1 uur masseren. Bart vraagt al snel of het wat zachter kan :-). De masseuses hebben het heel gezellig, kletsen de hele tijd en lachen veel. Het voelt technisch wel vertrouwd, maar met weinig gevoel en aandacht.
Daarna gaan we op zoek naar een etenskraam. We fietsen in het donker even van het tempelcomplex weg, maar als we daar niets vinden, kiezen we een tijdelijke eettent met kip op de barbecue. Ze maken een verse papaja salade (little spicy) en serveren kleefrijst, wat we deze reis nog niet gegeten hebben. Ook hebben ze een biertap waar je alleen maar een liter bier kunt krijgen.
De kip laat even op zich wachten (prima denken we, als het maar gaar is). Maar als we de rijst en twee salades en een liter bier bijna op hebben, komt er een héle kip. Veels te veel. Wel gaar gelukkig. We laten meer dan de helft staan en fietsen heel blij en tevreden over deze topdag terug naar onze roze hotel.

Ban Krut 15-02-2016

Om 9.30 uur fietsen we weg. Het is een hele warme dag. 35+ graden? Maar de tegenwind geeft lekkere verkoeling. Weer fietsen we mooi. Er zijn zelfs fietspaden geschilderd op het asfalt. Als we na 7 km een stuk over de snelweg moeten fietsen, proberen we even te liften. Maar er wordt hier te hard gereden, waardoor er slecht gestopt kan worden. Dus fietsen we 6 km over de (brede) vluchtstrook waar ook brommertjes rijden, naar een benzinestation, waar we wel een lift hopen te krijgen. Maar het benzinestation is aan de overkant van de weg! En er is ook geen koffietentje bij waar we naar verlangen. We proberen toch maar te liften en na 5 minuten stopt een auto. We kunnen maar een klein eindje mee, helaas. Maar de lift stopt wel precies waar de kleine weggetjes weer beginnen. We wilden eigenlijk vandaag 200 km naar het zuiden liften om vanaf daar weer terug te fietsen (met rugwind :-)). Maar ter plekke veranderen we ons plan en fietsen we heel mooi naar het volgende stadje Pratchuap Khin Khan. Op het station zien we dat de (boemel) trein naar Chumpon pas over 2 uur gaat en er drie uur over doet. We maken een nieuw plan. We nemen een minibus 100 km verder naar Bang Saphan en gaan dan vandaar naar het noorden fietsen.

We vinden snel de plek waar de busjes vertrekken en hebben nog net even tijd om een lunch te halen, die we op twee stoeltjes naast het busje oppeuzelen. De rit gaat voorspoedig over de snelweg. Maar als het busje ineens de snelweg af gaat om iemand 10 km verder op af te zetten, zien we op google maps waar we de route mee volgen, dat de minibus prachtig in de buurt van Ban Krut komt. Het dorpje waar we heen willen fietsen. Gepland voor morgen. Maar waarom niet nu uitstappen? We wenken de chauffeur dat we er uit willen en fietsen even later langs één van de mooiste kustwegen die we kennen. Toen we 25 jaar samen waren, hebben we hier een foto gemaakt. Morgen zijn we 30 jaar samen, leuk omdat wederom in Ban Krut te vieren.
We kijken bij wat resorts, maar kiezen voor een kamer pal op het strand. We logeerden hier (Tuana Homestay) 3 jaar geleden ook al. De eigenaresse is er niet, maar volgens de buren kunnen we ze bellen. Dat lukt en ze belt daarna met de buren die ons meteen de sleutel komen brengen. We hebben het rijk alleen. Morgen komt ze wel langs. We kunnen in ieder geval twee nachten hier blijven.
We installeren ons en fietsen dan nog naar een huisjes terrein dat we kennen. Hier is nog steeds een rommelige plek, maar omdat het uit het centrum is, verkiezen we toch onze kamer op het strand. Tenminste als we daar wat langer kunnen blijven.

Ban Krut 16-02-2016

30 jaar geleden schaatsten we van de Veenhoop naar een hotelletje in Vollenhove (en de volgende dag naar Spakenburg). Dat is voor ons de datum dat het ‘aan’ ging. (Lees maar in het verslag van 5 jaar geleden hoe dat ging.)
We feliciteren elkaar en vinden het van elkaar erg knap hoe we het met elkaar uithouden. We bellen met de eigenaresse die tot onze blijdschap laat weten dat we langer kunnen blijven! Ze komt morgen wel even langs.
De dag brengen we door in de ligstoelen die we onder een afdakje op het strand hebben uitgeklapt. Regelmatig lopen we even naar binnen voor een versnapering. We duiken een paar keer de zee in om af te koelen en bestellen een fried rice bij de buren die ze naar ons plekje komen brengen.
’s Middags fietsen we naar de supermarkt en laten een fles rode wijn koud leggen bij een thais/italiaans restaurant. Een pizza (die we nog niet aten vanwege dat heerlijke Thaise eten) schijnt hier overheerlijk te zijn.
Om 19.00 uur fietsen we naar het restaurant en bestellen pizza en toasten op elkaar met de koele rode wijn. We blikken terug op de afgelopen vijf jaren en realiseren ons dat er vrij veel grote/belangrijke dingen gebeurd zijn in ons leventje (overlijden Wientje, verhuizing Jan naar Zoutkeetsgracht, aankoop Zandvoort, ridderschap Bart). En we hebben een gesprek wie van ons tweeën nu de meest planmatige reiziger is en wie het meest laat komen wat er komt. Hoewel we het niet zo zwart/wit zien, denken we dat vooral Bart degene is die er van houdt om te plannen en bijv. tradities te blijven volgen. Jan is degene die meer blijft kijken wat hij tegenkomt en dan keuzes maakt. We hebben de tijd want het duurt zeker een uur voordat de pizza komt. Die is gelukkig overheerlijk.
Hoewel we ruim genoeg gegeten hebben, wil Jan vanwege de traditie ;-), nog feestelijk een bananen pannenkoek scoren bij de 7-Eleven, maar Bart (en ook wel Jan) is blij dat de banaan op is. Dus fietsen we terug naar ons privédomeintje en toasten nogmaals, nu met een Singha biertje uit onze eigen koelkast.

Ban Krut 17-02-2016

Nog maar twee weken te gaan! Of is het nog 2 hele weken te gaan?
Het heeft flink gewaaid vannacht en het is ’s morgens vloed. Als we een grote kwal op het strand zien, besluiten we maar niet te zwemmen vanmorgen.
Na het ontbijt fietst Bart wat rond op zoek naar een wasserette. Blijkbaar laat iedereen de was in een resort doen, want er is maar 1 plek waar wasmachines staan. Bart koopt voor een kwartje een zakje waspoeder en draait voor 40 Bath een was, haalt het 50 minuten later er weer uit en doet het in de droger die er warempel ook nog bijstaat. In onze kamer hangen we de was nog even uit.
We blijven deels binnen, deels op ons terras want het waait behoorlijk en het regent soms. De regen slaat dan bijna naar binnen. Voor Thaise begrippen is het fris. Wij vinden het wel lekker.
Er komt iemand handdoeken brengen. Niet de eigenaresse blijkbaar want ze spreekt geen engels. We vragen ook schoon beddengoed, wat ze gaat halen. We verwachten de eigenaresse vandaag niet, wat we prima vinden. We genieten erg van onze privacy hier.

Ban Krut 18-02-2016

... en vrijdag 19, zaterdag 20 februari

We kunnen langer blijven! Dus boeken we hier tot zondag of maandag (boeddhistische feestdag). We lezen veel in onze ligstoel aan het strand (het is weer 34 graden geworden, dus heerlijk in de schaduw met een zeewindje) en duiken regelmatig de zee in. Bart kan zijn e-boek (Bedwelmd van Lu Wang) die we bij de Amsterdamse bibliotheek geleend hebben, gemakkelijk verlengen (na 3 weken kan je niet verder lezen en moet je hem opnieuw downloaden, maar we ontdekken dat je ook de datum van de reader kunt veranderen!). Bart doet wat administratie en post nog een Tokodrama mededeling op Facebook en Twitter. We maken er speciaal een foto voor van Bart met zijn kantoor op het strand.
Voor de rest doen we niet zoveel. Heerlijk hier.

Khlong Wan 21-02-2016

We gaan weer reizen. Genoeg geluierd. Voor ons gevoel begint vandaag de terugtocht. We zijn van plan langs de kust omhoog naar Bangkok grotendeels te fietsen.
Vandaag fietsen we 60 km met wind in de rug over mooie kleine weggetjes. We kunnen zelfs door het Hat Wanakon National Park fietsen over kleine zandweggetjes. Maar dan ineens wordt een pad wel heel smal en begroeid met (doorn)planten. Op Googlemaps zien we dat we een riviertje over moeten en dan weer verder kunnen. Maar is dat te doen of moeten we terug. We gokken het en het lukt. Met wat schrammen en stoer bloed (we zijn op safari!) bereiken we het riviertje. Er staat gelukkig weinig water in. We brengen eerst de bagage naar de overkant en tillen daarna de fietsen droog over. Vanaf daar is het nog even kruip door, sluip door, maar dan is het weer goed te fietsen en bereiken we snel het (heerlijke) asfalt.
We vinden in een klein dorp (Khlong Wan) met wat guesthouses een prima plek voor een nacht en eten aan de kust. Morgen weer verder reizen.

Hua Hin 22-02-2016

Om 8.30 uur zitten we al weer op de fiets. Wederom 35 graden vandaag. Nog steeds o.z.o. wind dus veel wind mee. In Pratchuap Khiri Khan drinken we koffie en besluiten we verder te fietsen richting Hua Hin. We weten dat we op een gegeven moment vastlopen op de snelweg, dus dat wordt w.s. liften.
Na 50 km fietsen en een lift van 60 km, waar we samen weer in de achterbak zitten, fietsen we wederom Hua Hin binnen. We kiezen een ander hotel als een week geleden. Waarom zagen we dit hotel de vorige keer niet, te meer dat we hier (Nantra Hua Hin) twee jaar geleden ook al verbleven. Het is tegenover de bakker met heerlijk vers bruin brood. We hebben de kamer op de stille achterkant op de bovenste (5e etage) en kunnen vanaf ons balkon de zee zien. Omdat de kamer nog niet schoon is, lopen we 50 meter naar het strand en duiken de golven in.
’s Avonds slenteren we even over de nightmarket en eten in een restaurant waar we eerder ook al zo lekker thais aten. Geen bier vandaag. Omdat het een boeddhistische feestdag is, wordt er geen alcohol geschonken. Ook bij de supermarkten en andere restaurants is geen alcohol te koop. Het lukt Bart als we weer op de hotelkamer zijn, nog wel om bij een guesthouse een biertje te scoren voor op het balkon. Helaas zijn er te veel muggen, dus wordt het in de kamer in de airco. Ook daar smaakt het heerlijk.

Sea Sky Resort 23-02-2016

Wat een hitte vandaag. Maar met regelmatig flesjes water stops, zoeven we 60 km via Cha-Am (blijven we hier?; nee, kom we fietsen nog een stuk verder) naar Chao Samran. We verbleven al twee keer hier in Chez Nous. Het is het laatste echte strand voordat je Bangkok bereikt (130 km binnendoor). We gaan eerst lunchen en kijken dan uit naar een ander resort. Om nu weer in hetzelfde hotel te verblijven … hoewel daar is niets mis mee, vinden we. Maar vinden we iets met iets meer privacy zodat we met de deuren/ramen open kunnen slapen

We vinden een mooi huisje aan zee, aan een zwembad met zoutwater met jacuzzi. 50 euro per nacht. We doen het, hoewel we ook hier w.s. niet met deuren open kunnen slapen. We boeken voor twee dagen, maar als we gezwommen hebben en ons middagslaapje op de ligbedden naast het zwembad gedaan hebben, komt de eigenaar langs. Sorry, sorry, kunnen jullie morgen een paar huisjes naar achteren want ons huisje had hij al verhuurd. We zeggen dat we er over nadenken, maar weten al snel dat we juist deze ruimte en zicht op zee zo fijn vinden. Nou ja, morgen dan maar weer op de fiets. Ook prima.
In het restaurant schuin tegenover bestellen we 1 kilo verse krab. Dat zijn 3 krabben, die we zelf uitkiezen. Lekker peuzelen! Met een pannenkoekje bij het kraampje van de 7-eleven voor toe.

Samut Songkhran 24-02-2016

Jan vindt via internet (via Homeaway, een Singaporese variant op Airbnb), een appartement in hartje Bangkok in een condomium met zwembad, fitness etc. We trakteren onszelf deze laatste dagen op zoiets lux. 80 euro per nacht. 5 nachten, van vrijdag tot woensdag als we terug vliegen.
Om 11.15 uur checken we uit en fietsen al snel langs de zoutvelden. Links en rechts van ons zien we kilometers lang, velden met zout water. We zien alle stadia van het verdampen van het water, zodat er uiteindelijk alleen zeezout blijft liggen, wat weer op hopen geveegd wordt en vervoerd wordt. De wind is nog steeds in de rug, wat het allemaal nog mooier maakt.

We fietsen 60 km en als we dan op de highway stuiten is het nog maar 7,5 km naar de provincie stad Samut Songkhran. We hebben niet veel zin om naast de voorbij sjezende auto’s te fietsen, dus liften we even. Al heel snel stopt een vrouw alleen in de auto. Wij kruipen weer in de achterbak en zij zet ons in het centrum af. We nemen even de pont voor nog geen dubbeltje naar de overkant van de rivier, maar het hotel daar bevalt ons niet. Dus varen we terug en kiezen midden in het stadje waar de etensmarkt al wordt opgebouwd, een klein hotel. 15 euro, met kamer aan de achterkant en op vier hoog.
We gaan beide naar de kapper (Jan bijpunten, Bart bijwerken van zijn Bangkok coupe) en eten op de etensmarkt heerlijk. Doordat we veel langs de kust gereisd hebben deze reis, merken we vanavond dat we veel te weinig in dit soort provincie stadjes verbleven hebben. Wat is het hier weer leuk.

Samut Sakhon 25-02-2016

In bed worden we vanmorgen vroeg wakker van het geluid van een stortregen. Kort en heftig. Als we ’s morgens de straat op willen, blijkt de straat blank te staan. We kunnen niet oversteken, maar na een uur is het water zo goed als weg en fietsen we vrolijk de stad uit. Weer mooi fietsen door een waterrijk gebied met veel palmbomen op dijkjes en heel veel bruggetjes over kanaaltjes.

En dan vinden we ineens ons mooie plekje, waar we niet meer van wisten waar het precies was. Een bungalowtje op palen aan de rivier met vlakbij een super restaurant, ook op palen, waar we ooit de allerlekkerste crabcurry gegeten hebben. We boffen dat er nog 1 bungalowtje vrij is, dus installeren we ons en genieten op onze veranda.
Moet je nu wel of niet toppers proberen te herhalen? De crabcurry is lang zo lekker niet als we dachten dat ie was. En bovendien heel duur, blijkt bij het afrekenen. Maar als je het verleden niet meerekent, smaakte het goed :-).
Morgen naar Bangkok, onze laatste etappe.

Bangkok 26-02-2016

We fietsen een groot deel onverhard langs het spoor. Na 18 km vinden we het pontje naar Samut Sakhon en belanden midden op de markt waar ook het station is. Gelukkig gaat de trein pas over een uur, dus maakt Bart nog een filmpje van deze bijzonder plek. Als de trein er aan komt, haalt iedereen snel de uitgestalde groente, fruit en vlees van het spoor, om daarna hun kraam weer op te bouwen. We kennen het nog van een paar jaar geleden. Inmiddels is het een toeristische attractie, maar nog steeds heel authentiek.
Na een treinreis van een uur met heel veel stops, komen we in Bangkok aan. We fietsen naar de skytrain vanaf waar we naar de halte Ratchawedi treinen, hartje centrum Bangkok. Het appartement op de 20e etage is heel fijn. Twee kamers en een keuken en een fantastisch uitzicht. Het balkon is op het zuiden, dus te warm. Bovendien is het te lawaaiig, zelfs op de 20e verdieping, om buiten te zitten. Maar een prima eigen thuis voor de komende 5 nachten. We duiken het buiten zwembad op de 7e verdieping, in en constateren dat de sauna uit is (mogen we wel gebruiken, maar voordat die warm is …). We kunnen ook 24 uur in de fitness ruimte terecht, maar we hebben wel genoeg gesport, dus houden we het op zwemmen in het hele grote zwembad.
’s Avonds eten we in de buurt en vallen snel in slaap met de airco aan en zolang we onze ogen nog open hebben, uitzicht op de lichtjes van de stad.

Bangkok 27-02-2016

... en zondag 28, maandag 29 februari, dinsdag 1 maart

4 dagen trekken we Bangkok in. We shoppen schoenen, kleren en een rolkoffer. Ook proberen we fietsdozen te vinden, wat niet mee valt. We gaan langs veel fietsenmakers die of dicht zijn of geen geschikte dozen hebben. Ook het postkantoor heeft geen dozen en verpakkingsmateriaal-winkels kunnen we ook niet vinden. Maar tussen door shoppen we, duiken het zwembad in, zoeken we een koffie en lunchplek, varen we over de rivier naar Asiathique (toeristen attractie met markt en eten, wel leuk vooral de boottocht) etc. etc.
Op dinsdag willen we in ieder geval nog door de kanalen varen met de ‘spuit’ boten. Wat een prachtig openbaar vervoer. Na een half uur varen, zijn we in de buurt van een fietsenmaker die dozen heeft. We varen terug met 3 grote dozen en gaan daar morgen wel iets van fabriceren.
De laatste avond gaan we uit in de wijk Nana en eten heel gezellig in de kelder van een shopping mall! Heerlijke hotpot. Een soep die steeds lekkerder wordt door er zelf groentes, paddenstoelen en verse kruidenbladeren in te gooien. We zitten vol, dus deze laatste avond geen bananen pannenkoek.
Morgen fietsdozen maken, pakken, zwemmen en nog even de stad in. We vliegen pas om 20.10 uur.

Bangkok > Abu Dhabi 02-03-2016

Van zwemmen in het grote zwembad op de 7e etage komt het deze laatste dag niet meer. We maken van drie dozen, twee dozen voor de fietsen. Een hele klus, maar ook leuk om zo zelf onze fietsen zorgvuldig in te pakken.
We gaan nog even de stad in voor een afscheidsrondje en om 16.30 uur brengen we de lege dozen vast naar de Skytrain die naar de luchthaven gaat. Na wat praten lukt het ons te beveiliging te overtuigen dat we zo meteen met onze fietsen komen om ze dan in de dozen te verpakken. O fietsen? Nee, die mogen niet mee in de skytrain. Ja, dat weten we, maar het zijn vouwfietsen. Ja, maar die mogen alleen mee als er een hoes om zit. Maar een doos is toch ook een hoes, denken we. Maar we weten ook dat we hoezen bij ons hebben. Dus als we met de fiets en de bagage even later op het station aan komen, doen we eerst een hoes om de fiets en dan de fiets in de doos. Nu is alles goed. Er wordt wel nog even een foto van de dozen gemaakt, maar dan mogen we door de poortjes heen. We worden tot in de trein begeleid en dat niet alleen, ze helpen ons ook met de dozen en bagage de overvolle skytrain in.

Op de luchthaven gaat alles heel gemakkelijk en vertrekken we om 20.10 uur richting Abu Dabhi.

Bangkok > Amsterdam 03-03-2016

Een super snelle overstap in Abu Dhabi. Zo snel zelfs dat onze bagage mee is, maar onze fietsen met een vlucht later komen. Dus naar Amsterdam met de trein. En hoera, laat op de avond worden onze fietsen nabezorgd op de Zoutkeetsgracht.

We zijn weer thuis!