Reisverslag thailand 2014

Pua 02-01-2014

We proberen via googlemaps de route naar de thaise grens te vinden. Is de grenspost op 45 km open? Is het te fietsen? Of moeten we toch de boot stroomopwaarts (7 uur) naar de noordelijkere grensovergang nemen? Is er een nieuwe brug? Waar dan of is het de nieuwe brug noordelijker? We informeren in het dorp, maar krijgen er geen helder beeld van, dus gokken we maar weer dat het we de dichtsbijzijnde grensovergang (Muang Ngeun) kunnen nemen. We fietsen/lopen het dorp uit, flink omhoog en als we weer dalen, zien we dat we ook een kortere route vanuit het dorp hadden kunnen nemen. Jammer dan. We zweten behoorlijk maar het uitzicht over de bergen en de Mekhong is heel mooi. De weg is gloed nieuw, dat duit er op dat de grens open is?
Dan is er een pont en ja daar zien we de eerste pilaren van een brug verschijnen. Dit wordt dus een brug die in 2015 klaar moet zijn. Op de pont vragen we een vrachtauto chauffeur of we mee mogen naar Muang Ngeun. Dat kan en aan de overkant neemt hij meer (lokale) lifters mee. De weg dwars door de bergen is prachtig. We zien een vakantiefietser onderweg zwoegen. Dapper. Maar wij zijn blij dat we achter in de vrachtauto zitten. Vanaf Muang Ngeun is het 3 km naar de grens. We proberen ons Laotiaans geld te wisselen bij 2 banken, maar ze wisselen alleen thaise Bath, niet hun eigen Kip.
De grensovergang gaat soepel en bij het eerste thaise stalletje lunchen we. Meteen ook een totaal ander gerecht. Feest van herkenning. Bij haar kunnen we onze laatste Kip wel wisselen. Later blijkt tegen niet eens zo'n heel slechte koers. Wij zijn blij dat we thais geld hebben.
We fietsen een stukje maar als het ons te stijl wordt, liften we weer. We worden heel snel meegenomen door een gezellige familie. De vouwfietsen en wij passen nog net bij de koffers, tassen en etenswaren die al in de pickup-achterbak zitten. Bij het afscheid gaan we met ze op de foto. In Pua vinden we hotels. In een resort in de stad (Bart wil wel) staan huisjes uitkijkend op een park en is er ook een simpelere kamer (Jan wil wel). We zoeken dus even verder. Dan vinden we een goedkoop hotel met veel ramen. Jan wil wel. Bart niet. Met mok-protest gaat hij accoord.
Jan zorgt er voor dat we een maand data-abonnement op ons thais telefoonkaartje krijgen, zodat we met 3G kunnen internetten als er geen wifi is. De jongen in de winkel is leuk en enthousiast om ons te helpen. Tijdens het eten bij een straatstalletje wachten we op de bevestigende sms van de provider. In het onleesbare thais! Is dit wel de goede sms? Bart gaat nog even terug naar de leuke jongen. We moeten gewoon afwachten. Begin van de maand, snap je? Heel druk. Na een uur doet het 3G abonnement het.
De nacht is rustig en lekker koel.

Nan 03-01-2014

Als om 6.00 uur de hotelburen de televisie aanzetten, zijn we klaar wakker. Toch nog 7 uur geslapen.
O ja, Thailand herinneren we ons. Geen lekkere baquette of ander brood zoals in de voormalige franse kolonies Vietnam en Laos. Bart doet het met een klef, zoet, gevuld met ?-broodje. Jan ontbijt met een broodje met krenten.
We fietsen een heel stuk parallel aan de snelweg over kleine weggetjes en door dorpjes. Als we weer op de grote weg uitkomen, liften we en worden we meteen meegenomen. Iemand noemde het hitchbiken wat we doen ;-).
We hebben behoefte om ons even te 'settelen'. Even niet op reis. Een Duitse fietser vertelde dat de stad Nan zo leuk is. Dus nu we hier zijn aangekomen, zoeken we naar een fijn hotel met goede wifi. Een zwembad mag ook.
Het enige hotel met zwembad heeft geen mooie kamers. We vinden een prachtig nieuw hotel en nemen de duurste kamer. Een kamer met een apart gedeelte met schrijftafel. En een schone klerenkast. Lux dus. We dingen 200 bath per nacht af en betalen nu 800 Bath (18 euro). We beloven dat we minstens 3 nachten blijven.
's Avonds eten we onze eerste Tom Yam Kung. Garnalensoep met lemongrass en andere groente. Maar wat is het heet. We bestellen er rijst bij om onze lippen en mond te doven. Jan geniet het meest. Voor Bart is het op de rand van de heetmogelijkheden. Bij een straatkarretje halen we ons toetje: bananenpannenkoek. Lekker vertrouwd.

Nan 04-01-2014

Nan is inderdaad een geweldige stad. Heel veel (ook heel oude) tempels en veel restaurantjes en koffietentjes met echte capuccino's. Maar ook nog een gewoon thaise provinciestadje. Bij een bakker vinden we (licht) bruin brood. En overal milkshakes. We fietsen naar de Tesco supermarkt om te kijken of ze daar misschien een kabeltje hebben om de tablet op de tv aan te sluiten. Kunnen we uitzendinggemist op de hotelkamers bekijken. het kabeltje vinden we niet, maar wel een KFC waar we voor het eerst in ons leven lunchen met frietjes en wraps.
's Avonds slenteren we nog over de avondmarkt en laten we onze voeten en kuiten masseren.

Nan 05-01-2014

Het bevalt goed om even pas op de plaats te maken. Bart schrijft aan dit verslag, Jan download wat programma's waardoor hij met zijn Koreaanse Samsung telefoon weer e-mail kan verzenden. Ook download hij de gekraakte versie van de Thailand GPS. Een heel gezoek en gepuzzel maar het lukt.
Op de GPS zoeken we 'swimmingpool'. De GPS brengt ons bij het wedstrijdbad van het sportpark, maar we begrijpen dat dat alleen voor leden is. Dus naar het andere zwembad, 4 km buiten de stad. Dat blijkt een vervallen hotel te zijn met prachtig schoon zwembad, waar we voor 1 euro p.p. gebruik van mogen maken. We zijn de enige gasten.
Bart maakt dit verslag af en Jan zet het op de site.
Het is weer zondag dus weer ons Malariatablet. Achteraf hadden we wel later kunnen beginnen want in Laos was het zo koud dat we niet nodig hadden. In Thailand is het helemaal niet nodig. Dus alleen Birma.

Nan 06-01-2014

Aan het werk: we zweten op de boekhouding 2013 en de BTW aangifte 4e kwartaal.
En verder:

• 08.15 uur licht bruin brood voor 2 dagen - 40 thaise Bath
• 11.00 uur USB kabeltje - 100 Bath
• 11.15 uur Bangkok Post - engelstalige krant - 30 Bath
• 11.30 uur 1 Cappuchino, 1 Americano en gezamenlijk 1 chocoladetaartje - 115 Bath
• 11.50 uur hotelovernachting - 800 Bath
• 12.20 uur nieuwe schrijfpen - 95 Bath
• 14.00 uur 2 Fried Rice + 2 flesjes Sprite - 94 Bath
• 14.30 uur Magnum ijsje (Jan) + bakje Yogurt (Bart) - 60 Bath
• 19.30 uur Kipcurrysoep, Morning Glory salade, Fried vegetables, groensalade, 2 rijst, 2 bier (0,66 liter)- 515 Bath
• 21.15 uur blikje 0,33 bier + zakje nootjes - 52 Bath

Phayao 07-01-2014

We hitchbiken weer en hebben zin om weer op reis te gaan. We fietsen vandaag 33 km en liften met drie auto's zo'n 160 km. Wat is dat liften toch leuk en wat gaat het gemakkelijk. Maar ook het fietsen met 30 graden gaat goed door de wind die onze snelheid maakt.
We fietsen tegen lunchtijd langs een schoolveld waar het hele dorp in klederdracht loopt. Van jong tot oud ziet iedereen er op z'n paasbest uit. En iedereen heeft dezelfde dracht, met minieme kleur en stof verschillen. De middelbare school jeugd gooit in tweetallen een bal over met 1 hand op de rug. Het ziet er ongeïnspireerd uit. Het spel wordt begeleid door een monotone solozang m.b.v. een microfoon. Wat is dit voor traditie? Later googelen we en lezen dat het w.s. het Hmong volk is. Een bergvolk en blijkbaar is het vandaag in dit dorp een feestdag op het schoolveld. Er zijn eet- en snoeptentjes. Opvallend is hoe we met rust gelaten worden. Er wordt vriendelijk naar ons gelachen en voelen dat het goed is dat we er zijn. Maar er wordt geen praatcontact gemaakt. We eten een (helaas waterig) soepje en vermaken ons.

Als we weer op de fiets stappen zien we dat het nu flink bergopwaarts gaat. Al snel hebben we een lift en zien dat we een goede keuze gemaakt hebben om dit niet te fietsen. De laatste lift gaat langs een waterval, maar we zien geen accommodatie en de waterval is een paar km van de weg af. Onze liftgevers blijken naar Phayao te gaan, het stadje waar we vandaag of morgen naar toe willen. Vandaag dus maar.
Een stadje met veel hotels aan een groot meer. We vinden een mooie hotelkamer met balkon en uitzicht op het meer.

Phayao 08-01-2014

Wat een levendig klein stadje. We blijven hier dus maar even. Het balkon op het westen is koel en het uitzicht is prachtig. Er is goede wifi op de kamer. Een prima plek voor Jan om eindelijk aan zijn collectieoverzicht database te werken. Bart maakt een prachtige fietstocht van 35 km rond het meer over kleine weggetjes tussen het moeras en de rijstvelden door.

Phayao 09-01-2014

We ontbijten met lichtbruin brood van de 7/11 de thaise Spar. In het hotel kan je zelf weer koffie en thee pakken en er liggen zelfs bananen en (fabriek)cakejes.
We lunchen in een steegje bij een oudere vrouw. Haar moeder zit buiten televisie te kijken.
We kopen een hdmi-kabeltje zodat we de tablet ook op de tv kunnen aansluiten. Als we willen kunnen we nu Uitzending Gemist bekijken, maar we willen het (nog) niet.
Jan werkt verder aan zijn database en Bart begint aan het derde boek met de e-reader. Na 'Dit zijn de namen' (Tommy Wieringa; erg mooi maar ook heel erg triest allemaal) en Hemelvaart (Judith Koelemeijer, ook al zo treurig en ook mooi), nu De stad der Blinden (José Saramgo). De Sony e-reader bevalt heel goed en we zijn blij dat we de versie met ingebouwd lampje hebben. Zo kunnen we ook in het donker op het balkon lezen. Het is ook leuk dat we nu tegelijkertijd hetzelfde boek kunnen lezen. Jan kreeg de reader op zijn 60e verjaardag en Bart heeft dezelfde gekocht.
Morgen weer op reis naar Chiang Rai (98 km) en daarna Birma in?

Chang Rai 10-01-2014

We fietsen langs een kleinere weg evenwijdig aan de highway. In het begin redelijk druk daarna gelukkig rustiger. Na Na 70 km liften we de laatste 30 km. De weg wordt nu steeds drukker.
In Chang Rai fietsen we bij toeval meteen de toeristenwijk in. Maar we vinden niet wat we zoeken. We hebben behoefte aan een stil, schoon en verzorgd hotel. Niet te groot. We kijken nu uit naar nieuwbouw en vinden een erg mooie homestay, met heel vriendelijke mensen. Bart vindt het aanvankelijk nog iets te sober voor een paar dagen, maar Jan overtuigt hem snel met de prettige sfeer en de schoonheid van de kamers.
We verkennen Chang Rai, maar we lopen een beetje verdwaald rond. Is dit nou een levendige stad?
We eten lekker bij een lokaal restaurantje.

Chang Rai 11-01-2014

Jan gaat in de tuin/binnenplaats van het hotel een beetje werken aan zijn database. Een heerlijke rustige plek in de schaduw met goede wifi. Bart wil wat rond gaan fietsen, maar begrijpt dan van de eigenaren dat er andere gasten voor onze kamer komen. Sorry dat vader dat gisteren niet meteen gezegd heeft. Maar we kunnen de hele middag nog blijven. Jammer! Bart gaat dus op zoek naar iets anders en fietst de stad uit op zoek naar een mooi resort voor een paar dagen. Maar of het is vol, of nog 1 kamer in een duur en stijf resort, maar dan precies op een hoek waar iedereen langs loopt of ... Terug in het hotel haalt hij een fried rice en met ananas en meloen van de markt is het een prima lunch. We rusten nog even uit en pakken dan de bagage op de fiets. Op de bonnefooi fietsen we door de stad. Ineens zien we een avondmarkt opbouwen in een veel leuker gedeelte van de stad waar de officiele nightmarket is. Maar alle hotels blijken vol te zijn. We fietsen zo'n anderhalf uur door de stad en waar wel plek is, vinden we het niet naar ons zin. Uiteindelijk belanden we in een steriel, maar netjes hotel met keurige kamer. Als we zeggen dat we de fietsen niet op het parkeerterrein willen, maar op een veiligere plek, mogen ze trots in de lobby staan.

We fietsen de stad in en struinen even over de avondmarkt. We eten op de andere nightmarket waar we gisteren een geweldige etensmarkt zagen met veel kraampjes en tafeltjes en stoeltjes in het midden. We eten een hotpot met verschillende vis. Een houtskoolvuurtje met een bouillon waar je zelf de vis en groente in gooit. Voor toe nog een bananenpannenkoek bij een straatstalletje en met volle maag duiken we het bed in.

Mae Sai 12-01-2014

's Morgens fikse ruzie als Bart bijna valt en Jan genoeg heeft van Bart zijn gestuntel.
We fietsen en liften naar Mae Sai, de grensplaats met overgang naar Birma/Myranmar. Wat een levendigheid en handel hier. We voelen ons meteen thuis. Een hotel voor een paar dagen vinden, is lastig. Er zijn genoeg hotels en er is ook genoeg plek, maar we willen een balkon, goede wifi, rust etc. etc. Leve de fiets. Je kunt zo van het ene hotel naar het andere fietsen. Nadeel is wel dat we niet snel tevreden zijn en dus (te?) lang doorzoeken. Op onze zoektocht fietsen we langs het meest noordelijke punt van Thailand (zegt een bordje).
Uiteindelijk vinden we een kamer met balkon en wifi. Maar niet voor meerdere dagen. Daarvoor is het te klein en te basic.
We overleggen wat we nu eigenlijk willen. Birma vanaf hier inreizen, of langer in Thailand blijven en dan misschien zuidelijker in Mae Sot de grens over, maar we lezen van die afschuwelijke verhalen over drie keer zo duur en drie keer zo slecht als in Thailand. Hotels volgeboekt, weinig/geen hotels in het binnenland (als je er al mag komen), hele slechte wegen, lange afstanden etc. Morgen maar verder kijken.
De lekkerste Pad Thai (noodle/groente baksel) tot nu toe, vinden we bij een stalletje langs de hoofdweg. Achter het stalletje is een supermarkt waar we twee koude Leo-biertjes halen. En voor toe weer een bananenpannekoek bij het kraampje ernaast. Bijna vergeten we het zondagse malariapilletje.

Mae Saen 13-01-2014

We zijn er nog niet uit wat Birma betreft. We besluiten 30 km verderop naar Mae Saen aan de Mekhong-rivier, te gaan. We komen langs de Golden Triangel, het drielanden punt van Thailand, Laos en Birma. Met veel toeristenbussen en een opium museum waar we niet in gaan.
We nemen een chique resort aan de Mekhong met zwembad en 500 meter buiten het dorpje. Aan de overkant van de rivier zien we Laos. Moeizaam regelen we een (veel te slap) tafeltje en krukje, zodat Jan 's middags aan zijn database kan werken.
Ook in dit dorpje weer lekker eten bij straatstalletjes.

Mae Saen 14-01-2014

Het is bewolkt en er staat een stevige wind. Jan werkt 's morgens wat, terwijl Bart op zoek gaat naar een steeksleutel. We moeten de ketting van de nieuwe fietsen aanspannen. Bij een geweldige fietsenwinkel (Fat Free, we zagen ze ook al in Chang Rai) hebben ze zelfs Dahon vouwfietsen (kleine banden, maar wel met naafversnelling en hydraulische remmen). We mogen hun gereedschap gebruiken.
's Middags zet Jan het gammele tafeltje in de resort tuin, uit de wind en in het zonnetje, en werkt nog wat verder.

Mae Sai 15-01-2014

We fietsen terug naar de Golden Triangel, maar vinden daar niet een resort of hotel waar we nog wat langer willen blijven. We hebben nog steeds behoefte om ons even te settelen voordat we Birma in gaan. We gaan weer terug naar de grensplaats.

Wat is dat toch lekker reizen dat hitchbiken. We hebben vrij snel een lift en zitten weer met een grote grijns achter in een pickup wagen.
Terug in Mae Sai, eerst koffie bij onze vaste stek. Bij een reisbureau informeren we naar een vlucht van Tachileik (het stadje vlak over de grens hier) naar Mandalay (midden Birma). We weten inmiddels dat er een bus 5 uur over doet naar Kengton, maar dan is het onduidelijk of je verder vrij mag reizen. Mandalay ligt dan weer twee dagen verder over een hele slechte weg. En of die open is voor toeristen is onduidelijk.
Een vliegticket kost $ 135 one way. Doen we. Over een uur moeten we terug komen. We vliegen zaterdag. Mooi dan blijven we nog 3 nachten in dit leuke stadje en boeken we het hotel wat we eerder zagen, met twee kamers en suite en groot terras (wel vol op zon, maar het is toch bewolkt).

Bart gaat vooruit en handelt over de prijs. Daar is hij goed in. In plaats van 2000 Bath (43 euro) nu 1700 Bath per nacht als we drie nachten blijven. We doen het.
Maar dan krijgen we op onze thaise telefoon het bericht dat het vliegticket niet $135 maar $183 p.p. wordt. Terug bij het reisbureau, krijgen we ons geld terug. We vinden het raar en vertrouwen het niet helemaal. Is dit hoe het in Birma gaat? Gaat het vliegtuig wel.
Inmiddels blijkt tegenover het hotel een sloopmachine de hele middag aan het werk te zijn. Jan heeft er veel last van en gaat binnen zitten werken aan de database. Gelukkig stopt het om 17.00 uur. Bart gaat in die tussentijd uitzoeken hoe dat met het vliegticket zit. Hij geeft niet op. Na bij verschillende reisbureaus rondgevraagd te hebben, vindt hij een eenvrouws reisbureau. Zij is ook lerares Engels. In haar bureautje hebben kinderen les. Tussen het boeken van vliegtickets door, geeft zij kinderen nog spellings aanwijzingen. Bart legt haar de situatie uit, dat we het niet vertrouwen en zo. Ja zij heeft ook bij dat reisbureau gewerkt 15 jaar geleden, maar misschien hebben ze het niet goed begrepen, zegt ze aardig.
Via haar kunnen we een ticket boeken voor zaterdag voor $107. Ze belt naar haar zus die in Tachileik (Birma dus) in een reisbureau werkt. Als we het ticket nu boeken en betalen dan kunnen we het zaterdag in Tachileik op de airport ophalen. Huh? Is dat te vertrouwen? Ja hoor. Het gaat daar anders dan hier. En anders bel je mij maar. Iedereen kent mij, Miss Chun. Ze belt nogmaals.
Bart fietst terug naar het hotel en overlegt met Jan. Het voelt wel vertrouwd, maar ja voelen is ... We besluiten het er maar op te wagen. Wat er mis kan gaan is dat we $214 kwijt zijn en veel narigheid. Maar als het lukt, zou het mooi zijn om zo Birma in te komen. Vanaf Mandalay wordt er veel door toeristen gereisd, dus zijn er meer mogelijkheden dan hier in Oosten van Birma.
Bart betaalt het ticket en krijgt een keurige reçu. Na nog een telefoontje komt het bericht dat we morgen om 9.00 uur het ticket kunnen halen.
Vanmiddag zagen we een indisch/tibetaans/thais restauarant, maar hoewel we op de fiets zijn, vinden we het niet terug. Dus maar weer zo'n heerlijke Pad Thai bij hetzelfde stalletje van een paar dagen geleden.

Mae Sai 16-01-2014

Een heerlijke stille nacht in een zacht bed (we hebben de plastic hoes onder het laken weg gehaald). Wel wordt er weer met een machine gesloopt aan de overkant, maar dat stopt op het moment dat we willen ontbijten! Pauze?
Bart gaat naar het reisbureau en na wat telefoontjes komt er inderdaad iets wat op een ticket lijkt uit de printer. Het ziet er goed uit!
Op de terugweg kijkt hij nog naar een ander hotel. Daar kunnen we terecht. Maar als blijkt dat er nog steeds niet gewerkt wordt, besluiten we vandaag niet te verkassen. Jan werkt een hele dag in de stilte met alleen vogeltjes en spelende-kinder-geluidjes. Bart regelt een parasol, want het is weer vol op zonnig vandaag.
We boeken via skype telefonisch het ET Hotel in Mandalay voor zaterdag. Geen idee of het nodig is, maar we lezen dat veel hotels vaak vol zijn.
Morgen de laatste dag Thailand voor we naar Birma gaan. Een fijn gevoel dat we nog zeker anderhalve maand terug komen in Thailand! Dit land bevalt ons weer super goed.

Mae Sai 17-01-2014

Een luie dag. Jan heeft zijn database werkzaamheden voorlopig afgerond. Bart moet nog wat e-mailtjes verzenden voor zijn Pasen in Berlijn met Tokodrama. Als dat klaar is, gaan we koffie drinken in de stad, maken een slag over de uitgebreide grensstreek markt en lunchen met een soepje. Het is heerlijk zonnig weer en 's avonds lekker koel (14 graden). We laten de was doen en mailen de familie dat het reisverslag is bijgewerkt; we feliciteren Tom, jongste broer van Jan, die vandaag jarig is en mailen dat we w.s. de komende tijd minder bereikbaar zullen zijn. We kopen nog als ebook de Millenium Trilogy, een thriller van 1700 blz. We kunnen dus genoeg lezen. In de stad eten we nog één keer die heerlijke Pad Thai bij hetzelfde kraampje.

>Morgen Birma in!