Satun 09-12-2008
We besluiten hier niet langer te blijven. Er komt vast nog veel meer en mooier strand. We fietsen terug naar de Ferry en maken de oversteek naar Thailand. We treuzelen ' smorgens te lang, dus moeten we flink fietsen om de half 1 boot te halen. Er gaat ook nog een boot om 5 uur, maar deze zou mooi zijn. We fietsen 23 km en proberen ons niet te haasten. Als we merken dat we heel snel gaan, fietsen we de laatste kilometers toch wat harder. We zijn op tijd. Ruim op tijd, want Bart had de tijd vekeerd in zijn hoofd. We hebben nog een uur extra. Heerlijk jubelen we (we maken er niet eens ruzie over). En kijk weer een Starbucks. Jan neemt een cappuchino met een extra shot caffeine. De fietsen weer aan dek. Na aankomst in Thailand wacht ons een grote teleurstelling. Sinds een paar dagen zijn de visaregels verandert. We krijgen geen visum meer voor 30 dagen (die krijg je alleen als je op een luchthaven binnen komt), maar slechts voor 15 dagen. Daarna kan je die in een paar steden nog verlengen met telkens 7 dagen, maar dan moet je daar wel in de buurt zijn. Een andere optie is (we krijgen dat in het duanekantoortje uitgelegd, terwijl we koffie aangeboden krijgen) dat we terug naar Georgetown in Maleisie gaan, maar dat is honderden kilometers. Daar kunnen we een visum voor 60 dagen krijgen. De laatste optie is het land even verlaten door de Birmeense grens over te gaan en dan meteen weer terug komen, dan krijg je weer een visum van 15 dagen. Dat laatste gaan we dus maar doen. Op 23 december moeten we in Ranong de grens met Birma over gaan. Ze zeggen dat die open is, daar gaan we dus maar van uit. Wat een gedoe! Stom, stom, hadden we dit maar in Maleisie gedaan, we zijn er langs gefietst, maar wisten niet dat de regels zojuist verandert zijn. (Ze doen dat om te verkomen of het in ieder geval moeilijker te maken, dat al die buitenlanders die in Thailand wonen elke maand even over de grens wippen voor een visumverlenging. Nu moeten ze dat elke 15 dagen doen.) We fietsen 30 km en vinden het dan in de hitte wel welletjes. Bovendien wordt het al laat. Een taxibusje brengt ons na wat onderhandelen voor 400 bath (9 euro) 60 km verder. We komen tegen schemering daar aan en vinden een bungalowtje op het strand. Morgen vandaar naar een eilandje?
Ban Chang 10-12-2008
Op de pier besluiten we toch nog een stadje verder te gaan om vandaar naar een eilandje te gaan. Als we na 25 km weer genoeg gefietst hebben (heerlijk fietsen ondanks de hitte, maar het tegenwindbriesje verkoeld ook) gaan we voor het eerst weer liften. Dat deden we 21 jaar geleden ook vaak. De meeste auto's zijn 'bakkies' met open pickup laadbak, waar we met de fiesten in kunnen. We krijgen snel een lift van 100 km. Met de fietsen en een kast zitten we wat krap. We voelen ons jong (zie ook de foto's). We slapen in een resort. De simpelste kamer met douche en wc, geen airco (die zetten we anders toch uit, veel te koud). We hangen de klamboe weer op. In bed nog wat lezen en mugvrij slapen.
Koh Ngai 11-12-2008
We tutten vanmorgen wat. Ontbijten in het restaurant voor een paar centen en kijken nogmaals de folders en de travelkit wat er over de verschillende eilandjes geschreven wordt. De slowboat zien we wegvaren, we zijn dus blijkbaar te laat. Maar om 12.00 uur kunnen we nog met een speedboat mee naar Koh Ngai. De fietsen en de helft van de bagage laten we in het boekingskantoortje achter. We spuiten in 20 minuten naar het tropisch bounty eilandje. De boot legt aan bij een prachtig resort waar we een fankamer kunnen krijgen, maar niet pal op het strand. 30 euro per nacht. Er is vast iets mooier nog. We wandelen een strandje verder. En bij het 4e guesthouse/restaurantje is het raak. Een simpel hutje direct op het strand. Geen airco, wel fan, maar alleen van 7 uur ' avonds tot 's morgens vroeg. Er hangt een klamboe. We zijn meteen verkocht en ook nog eens veel goedkoper en inclusief ontbijt. De matras blijkt echter niet al te best, maar we doen het er mee. Dit is echt zo'n droomparadijsje. De zee verkoeld, je zwemt wat, je slendert naar het restaurant voor een bananenmilkshake, je leest weer verder, doet een wasje, slaapt wat op het strand en maakt een avondwandeling en gaat vis eten in een restaurantje op het strand. En weer voor een paar centen.
Koh Ngai 12-12-2008
De dag wordt doorgebracht in ledigheid.
Krabi 13-12-2008
Nog blijven? Aanlokkelijk, maar ook het avontuur en de reisllust trekt. We krijgen wel meer strand, maar zo'n blauwe zee en zo ideaal? Toch gaan we weer. Op naar Krabi, waar Jan zo'n leuke herinnering aan heeft. Nu geen speedboat maar wel een snelle longtail boat. Een soort houten punter. Zonder zeeziekte bereiken we de vaste wal. Prachtig alleen al dat tochtje. We stappen weer op onze vertrouwde fiets en zijn weer onderweg. We fiesten weer 30 km. Onderweg komt een rotikarretje voorbij. We vragen hem te stoppen. Lunch. Maar nee, niet hier maakt hij duidelijk. Iets verder is een marktje, daar gaat hij naar toe. Daar aangekomen is het een groente en fruitmarkt en hij is er nog nliet. Maar onder veel gelach fietsen we er door heen. We laten verse jus maken en vinden ergens mineraal water. Dan komt ook onze roti man. Wat een prachtige lunch. Even verder op in de schaduw gaan we liften. Een paar auto's stoppen maar blijken in de buurt te moeten zijn. Een auto komt terug rijden. Hij moet hier in de buurt zijn, maar met een grote lach zegt hij dat hij ons wel 100 km verder op wil brengen. Hoeveel willen we betalen. Jan zegt 300 bath (6 euro), Bart zegt 100 bath, hij wil 1000 bath. Hij lacht met grote tanden. We lachen hartelijk terug en nemen afscheid. Dat is ons veel te veel. Even later stopt een auto die naar Krabi gaat. We kunnen mee. Fietsen achter in. Jan ook (hoewel hij ook binnen in de auto kan zitten, vind hij dit het leukste). Bart praat in de airco met vader en zoon en zo komen we aan in Krabi. We worden bij de rivier en vlakbij het beoogde hotel afgezet. We fietsen naar het hotel en vinden daar naast een nog iets mooier hotelletje met uitzicht op de riviermonding. In deze heerlijke stad (we herkennen niet veel meer van 21 jaar geleden, maar de sfeer is geweldig) vinden we een prachtig etensmarktje waar we beginnen met een sate stokje en een beetje fruitwijn. Dan een maiskolfje. Terwijl Bart bij het tafeljte blijft zitten en de stoeltjes bezet houdt, haalt Jan nog een fried noodle met groente en staat daarna weer op om ergens een fris fruit bekertje te halen. Als hji het bestelt heeft, blijken ze er een fruitsap van te maken. Ook goed. Na het eten lopen we nog naar de nightmarket, waar een fruitsoort vinden die we nog niet kennen. We kopen er een voor morgen ochtend. We checken de e-mail en gaan slapen. Helaas muggen!
Krabi 14-12-2008
We gaan met lange broek de stad in want we willen een boedistische tempel bezoeken. Maar eerst koffie met cake en op zoek naar een laken voor als we in hotelletjes komen zonder laken. Meestal zijn er alleen dekens om onder te slapen. Maar dat is minder fris en vaak te warm. We slapen tot nu toe vaak onder onze sarong. En nu dus in het internetwinkeltje. Jan maakt een website door in te loggen op de computer in Barts huis. Daar komen de foto's en dit reisverslag op te staan.
vervolg 15-12-2008
We hebben een nieuw groot twee persoons laken gevonden en laten wassen in het hotel. Vanmorgen was het klaar. We ontbijten waar de koffie gisteren zo lekker was. Ze hebben daar zelfs (licht)bruin brood en ciabatta brood, wat een luxe. Om 9.00 uur fietsen we de stad uit. Als we langs de immigratiedienst komen proberen we nog 1 keer een langer visum te krijgen. Weer hetzelfde verhaal. De regels zijn sinds 4 december verandert, sorry we kunnen niets voor u doen. Jan leest ze (vriendelijk, maar zeer duidelijk) de les, Bart zijn eerste reactie is om hem te temperen (oude gewoonte, conflict uit de weggaan), maar ziet dat het goed is. We liften vandaag (nog) niet. Via prachtige kleine weggetjes en dorpjes fietsen we 85 km. We liften er nog 40 km bij. Wat gaat dat toch gemakkelijk. De 85 km voelen we met deze hitte wel, maar we hebben het hele stuk naar het Noorden van Thailand, waarschijnlijk altijd Noorden wind, dus tegen-wind. Was dat de reden dat we 21 jaar geleden kozen om van noord naar zuid te fietsen? We vinden aan de kust een resort met kamers niet ver van het strand en eten bij het restaurant aan de strandweg met de meeste tl's. Goede keuze. Lekker een beef/garlic met plain rijst en veel verse groente. Aan het hete eten beginnen we een beetje te wennen, maar leggen meestal de hete pepers nog naast ons bordje. Een rustige nacht.
vervolg 16-12-2008
We halen warm water bij de receptie en ontbijten met gisteren gekochte in plastic verpakte boterhammen met een geel maisachtige gelei. Bart heeft gisteren in het restaurant een banaantje geregeld. We doen het er mee. Rijst curry ontbijt (zoals de thais doen) trekt ons nog steeds niet op de nuchtere maag. We zitten nu aan de kust waar de Tsunami in 2004 het hardst heeft toegeslagen. Je ziet dat overal weer van alles ontstaat. Vooral duurdere hotels en resorts (zijn het de projectontwikkelaars die vooral van de tsunami profiteren?!). Daar tussen in probeert de bevolking met kleine stalletjes hun nering te doen. Soms zien we grote nieuwe gebouwen gesponsord door Samsung of zoiets voor de gemeenschap en verder veel liefdadigheidsprojecten die graag hun naam genoemd willen hebben. (sos kinderdorp, zal wel geweldig zijn wat ze gedaan hebben, maar waarom moet dat op een groot bord in het nederlands daar staan?). We worden er wat triest van. Wat moet die Tsunami afschuwelijk geweest zijn. We fietsen 10 km. In een stalletje maken ze een ananas voor ons schoon voor een dubbeltje. De weg is druk, dus liften we weer verder. Langs de beachresorten zoeken we een plek voor de nacht op het strand. Maar we vinden ze een voor een veel te gesloten gemeenschappen met knikkende obers. Er komen ook veel packagetour toeristen met bijbehorende bratwurst. We fietsen dus toch maar weer door. We vinden een bungalow niet aan het strand, maar wel van een particulier. Erg vriendelijk en we steken de weg over en duiken in de kalme zee en hebben het hele strand voor ons zelf (zie foto). We zoeken een internetcafe. Moet in de buurt zijn, heuveltje op bij huizen... Daar is alleen een klooster met nonnen. Groot, nieuw, veilig droog. Wat doen die katholieken hier in dit boedistisch land. Tsunamihulp. We hopen dat ze goed werk doen. Maar als je de luxe van dit klooster vergelijkt met de huisjes buiten de poort ... Vooral Bart is erg sceptisch en heeft geen zin om de kapel te bekijken. Jan hoort het geduldig aan. Internet hebben ze niet (volgens de een wel, de ander niet, mogen/kunnen het dus niet gebruiken). Dan maar naar een resort, waar we even kunnen internetten voor veel geld. We eten prachtig in een strandtent (zie foto). Morgen blijven? Nacht afwachten.
vervolg 17-12-2008
Goede nacht, maar toch maar door. Zo heel bijzonder is het hier niet. We fietsen/liften door prachtige natuur naar Ranong. Dit is de grensplaats met Birma, waar we ons visum kunnen verlengen door de grens over te wippen. We fietsen meteen naar de haven om te informeren hoe de procedure gaat. Het is half vier. Wellicht morgen naar Birma. Maar daar aangekomen blijkt als we snel zijn dat we nu meteen nog een visum kunnen krijgen. Snel, snel, snel. Een man met boot moeten we 600 bath (12 euro) betalen, hij brengt ons dan. We stallen de fietsen bij de thaise duane. Vullen de formulieren in, onze bootsman maakt een kopie van onze paspoorten, we springen in een bootje en varen de haven uit. We vertrouwen er maar op dat het goed gaat. De boot legt na 5 minuten ergens aan. Een kleine jongen springt van onze boot, geeft de kopie van de paspoorten af en we varen weer. Langs een volgende thaise duane post. We krijgen een teken dat we door mogen varen. We steken de grote riviermonding over in 30 minuten. Passeren een birmaanse duanepost op een eilandje. We leggen daar aan en mogen weer verder varen. Dan zijn we aan de overkant. 2 birmeense jongetjes helpen ons uit de boot. Snel, snel, snel. Ze brengen ons naar het duanekantoortje waar we onze paspoorten en 10 US dollar p.p. afgeven. We krijgen een inreisvisum met daarnaast weer een uitreisstempel. We lopen weer terug naar de boot, geven de jongetjes een fooi (natuurlijk vinden ze het veel te weinig) en de terugtocht gaat weer hetzelfde als de heentocht met overal gebaren dat we door mogen varen. Bij de thaise duane krijgen we een weer inreisvisum van 14 dagen. Wat een efficientie! We gaan op zoek naar een hotel. We vinden in een rustig gedeelte van de stad prachtige rose/paarse bungalows voor een paar bath. Een hoerentent? De nacht blijft rustig gelukkig. Op weg naar een restaurantje krijgen we onze eerste ruzie. Bart weet in deze stad niet waar hij is en vermoed dat het centrum ergens anders is. Hier is alles doods en stil en een paar winkeltjes open. Dat maakt het heel onrustig. Ouderdom? Willen weten waar je bent in een stad? Jan wil snel ergens eten voordat alles dicht is en vindt dat Bart niet zo moet zeiken. 5 minuten later lopen we een chinees restaurant binnen. We zijn de enige gasten. We worden heel hartelijk welkom geheten. Meteen is de ruzie weer vergeten. Tafels met in het midden een houtskool vuurtje. Daar komt een pan op met brede rand, waar soep en verse groente in gaat. Even laten intrekken. Slow food. In het midden een rooster waar een stuk varkensvet op ligt. We krijgen allerlei stukjes vlees, zodat je kan fonduen. De jongen van het restaurant bediend ons. Wat een verrukkelijke maaltijd. We vragen of er internet in de buurt is. Nee niet hier, maar spring maar achter op onze brommertjes. Twee jongens rijden ons naar het centrum van de stad waar het nog een drukte van belang is. Hier is dus het centrum. Bart is helemaal gelukkig. Op de markt kopen we om 22.00 uur nog banaantjes. We laten er een bananenshake van maken en bewaren er 2 voor het ontbijt van morgen. Met de brommertaxi (weer achterop twee brommertjes, maar nu met echte taxichauffeurs) worden we thuis gebracht en slapen als een blok in slaap. Wat een enerverende dag.
vervolg 18-12-2008
Jan heeft het zelfs koud bij het ontbijt (22 graden?). We liften 100 km, fietsen 30. Natuurlijk weer een ananas onderweg. We vinden weer een prachtige bungalow bij het strand. Als Jan na het inchecken terug komt in zijn lange broek en mooie overhemd, krijgt hij applaus van de eigenaresse. Zij had niet gedacht dat hij zo'n heer kon zijn, nadat hij aankwam in zijn viese-met-zoutplekken-van-het-zweet hemdje en (voor thaise begrippen te) korte broek. Eindelijk een lekker ruwe zee. We informeren of het veilig is en vechten dan heerlijk met de golven.
vervolg 19-12-2008
We blijven nog een dag. We laten de was doen en Jan smeert de kettingen en stelt de remmen. We gaan met de bus terug naar de stad waar we gisteren doorheen fietsten. We kopen batterijen, klittenband om Jan's pompje vast te zetten etc. Een regeldagje dus, waarbij je vergeet dat je zoveel doet.
vervolg 20-12-2008
We fietsen vandaag 80 km via rustige weggetjes door de heuvels en langs vele stranden. Het is vandaag niet zo heel heet. Wel weer tegenwind helaas. Als we in een klein kustdorpje aankomen, vinden we een prachtige kamer aan een achteraf zandpad. De boulevard en het strand zijn 50 meter lopen. Alsof we in het dorp wonen. We ontspannen de moeie benen in een slap zeetje en eten aan het strand. Dit eten is echter veel te heet voor ons, dus we laten een deel staan. Dat wordt morgen heet poepen.
vervolg 21-12-2008
Heerlijk ontbijtje op ons terrasje aan het zandweggetje. Bart regelt een banaantje, heet water voor de thee en we hebben nog wat brood van gisteren. Zo wordt het leven hier steeds gewoner. We fietsen vandaag 60 km voornamelijk langs de kust (zie de palmbomen strand foto's). Zoals gewoonlijk weer een voor ons schoongemaakte ananas en vandaag ziet Bart een bananenpannenkoek stalletje waar we van genieten. In het kustplaatsje Bank Rut vinden we een resort met zwembad en prachtige tuin met bungalowtjes. De onderkomens worden steeds goedkoper. We nemen een duik in zee en drinken een verse jus aan het zwembad terwijl we ons neervleien op de twee ligbedden. Wat een leven.
vervolg 22-12-2008
We overwegen om te blijven, maar we voelen ons zo uitgerust, dat we maar weer door gaan. Op naar het volgende avontuur. We fietsen weer mooi langs vissershaventjes (zie foto) en het laatste gedeeltelief liften weer heel gemakkelijk naar Cha-am. Een kustoord waar in de weekenden Bangkok komt zwemmen en uitwaaien. We vinden in een zijstraatje een hotelletje met een leuke katoy's (travestiet/transsexueel). De boulevard is thais levendig toeristisch. Veel verkeer. Leuke stop, maar voor kort. We proberen een massage te krijgen, maar het lijkt te veel op sexuele massages dus we laten het voorbij gaan.
Kanchanaburi 23-12-2008
We liften naar het noorden en eindigen in Kanchanaburi. De tweede lift is van een vrouw alleen. Ze spreekt heel goed engels en ze nodigt ons uit voor een lunch in het dorp waar ze woont. Ze is getrouwd met een moslimman. Zij is boeddistisch. Ze werken in de toeristenbranche. Na de noodlesoep bezoeken we haar huis en ontmoeten haar ouders. Ze wonen prachtig op een soort eilandje tussen allerlei kanaaltjes. Prachtige vegetatie. Na een drankje brengt ze ons naar de kruising vanwaar we verder liften. Heel bijzonder om via het liften de thais de ontmoeten. In Kanchanaburi raken we verstrikt in de stad. Met de plattegrond in de hand uit onze reisgids lukt het maar niet het hotel te vinden wat we op het oog hebben. We fietsen wel 5 keer de lange hoofdstraat van 2 km op en neer. Hier moet het toch zijn. Nee kijk maar naar de zon, het moet aan de andere kant zijn. Etc. etc. We vragen veel mensen en iedereen stuurt ons een andere kant op. Als Bart voor de laatste keer een winkel in stapt om de plattegrond te laten zien, begint de vrouw te lachen. Bart begrijpt het nog steeds niet. Dan wijst ze nog een keer op de naam van de stad Chantabouri. Ja, zegt Bart nog, dat weet ik, dat is hier. No, no. This is Kanchanabouri. Geen wonder dat we de weg in deze stad helemaal kwijt waren! We vinden de rivier met de vele guesthouses nu snel. We zijn moe en in ons guesthouse zijn hutjes aan de rivier. Met rieten wandjes, dus heel gehorig. Wel heel romantisch. We willen iets luxer. De man laat ons nog een ander kamertje met fan zien. Nog minder luxe. 3 euro voor 1 nacht. Het moet niet gekker worden. Omdat we geen zin hebben om verder te zoeken, nemen we deze kamer. Na het eten (Bart neemt in deze toeristenstad een westerse maaltijd: steak). Lekker. Jan heeft spijt van zijn thaise keuze. Hoewel heerlijk vers, is verandering van smaak ook wel eens lekker. Hij houdt een steak te goed. Als we naar huis rondlopen, zien we prachtige sjieke hotelkamers voor 10 euro. We overwegen om onze kamer te laten schieten en te upgraden. Maar ja, wat een gedoe. Dit is ok. We nemen een heerlijke thaise oil-massage van een uur. In een prachtig kamertje met serene sfeer worden het hele lichaam vakkundig gemasseerd. Moeten we vaker doen.
vervolg 24-12-2008
We zitten nu op de hoogte van Bangkok en gaan naar het noorden. We hebben gisteren al besloten om Bangkok niet te bezoeken. We gaan door naar het noorden. De eerste lift is 100 km. Dan krijgen we een lift van een ouder chinees/thais echtpaar die naar Changmai gaan. Omdat we naar de Birmeense grens gaan kunnen we 500 km mee. De fietsen in de achterbak. Jan en ik kunnen binnen in de airco op de achterbank. Een super comfortabele lift dus. We worden halverwege uitgenodigd voor een lunch. Zij maken foto's van ons, wij van hun. Omdat ze nauwlijks engels spreken, wordt het druk mobiel gebeld met dochter en zoon. We krijgen ze aan de telefoon en zij tolken naar hun ouders wat wij vertellen. Erg grappig. We komen aan in Tak, een plaatsje 80 km van de birmeens grens. Morgen gaan we daar naar toe. In het sjiekste 4 sterren hotel met zwembad nemen we een grote kamer met uitzicht op de rivier. We eten op een etensmarkt. Omdat geen internetcafe skypemicrofoons heeft, bellen we vanaf de receptie naar Wientje, Bart's moeder die vandaag jarig is. In onze kamer horen we de discodreun van het hotel. Nooit meer een sjiek hotel nemen! Bart slaapt met oordopjes in en hoort niet dat de muziek vrij snel uit gaat.
vervolg 25-12-2008
1e kerstdag. Na het buffetontbijt in het hotel, laat Jan zijn kapotte korte broek op de markt naaien. De beste man tornt bijna alles los en naait het weer vast. We hoeven niet te betalen. Er ziet nu wel een ander gat in het broekje. Was dat al of ... Nou ja, Jan was ook wel aan een nieuwe korte fietsbroek toe. Maar deze zit zo lekker ... We fietsen en liften door de bergen. De laatste 10 km fietsen we (dalend!) naar deze grensplaats Mae Sot. We vinden een prachtige grote bungalow op palen in een mooie tuin en luieren met onze klassieke muziek op de mp3 op het balkon en op bed. We skypen Bart's familie. Jan's Ma krijgen we helaas niet te pakken. Morgen nog maar eens proberen. Tegen de avond fietsen we de stad uit en we hebben ons kerstdiner in een prachtig aangelegde tropisch tuinrestaurant. Met watervalletjes, meertjes met zwarte zwaan, en natuurlijk vegetatie. Heel romantisch verlicht. Knap gedaan. Voor het eerst deze reis een fles wijn bij het eten. Lekker spul! In het pikke donker fietsen we naar huis, drinken om 23.00 uur nog een kopje koffie op ons balkon en vallen na een paar bladzijden uit onze boeken, in slaap.
vervolg 26-12-2008
We laten de was doen en na het ontbijt gaat Jan de foto's uploaden en Bart schrijft dit verslagje. Jan moet helpen want Bart is een dag kwijt. Vandaag een koele dag met veel bewolking. Volgens het thaise weerbericht is het koud. We schatten 27 graden. Later op de middag wordt het nog kouder. En regen. We gaan toch ons visum verlengen. Met de bus naar de birmeens/thaise grens. Geen jongetjes/mannen die op ons wachten om te helpen. Het gaat heel eenvoudig. Eerst weer Thailand uitstempel, dan een brug van 500 meter over lopen, dan een Birma in visum (weer 10 dollar pp). Als we de birmeense stad in willen, moeten we ons paspoort bij de duane achterlaten. Hadden we al gelezen, dus we doen dat. Toch anders over de grens. We zien 50 mannen een groot gebouw bouwen. Emmertjes cement gaan op vier plaatsen via 20 handen naar bovenste verdieping. Veel meer armoede hier. Heel, heel veel riksja rijders wachten op een vrachtje. Wij lopen de stad in. Een riksjarijder blijft ons volgen. Vriendelijk. We besluiten in te stappen. Hij brengt ons naar een tempel in de vorm van een krokodil en vandaar weer terug naar de brug. Het regent en is echt koud. Onder de 20 graden? We rillen en besluiten terug naar Thailand te gaan. De procedure loopt erg efficient en soepel en zo mogen we weer 14 dagen in Thailand blijven. 'Thuis' drinken we een warme thee, spuit Jan het laatste zeezout van de fiets en eten ' savonds een pizza in een thais/italiaans restaurant. We proberen Jan's ma nog een keer te bereiken, feliciteren Jaap Willem via een sms. Morgen weer verder trekken langs de birmeense grens omhoog.
vervolg 27-12-2008
Na een stevig ontbijt bij Mamma Mia liften we de stad uit met een thaise jongen die op vakantie is. Hij is erg verlegen, spreekt wel wat engels, maar het gesprek in de auto loopt stroef. We gaan met hem mee een tempel bezoeken (niet zo heel bijzonder), maar de weg door de dorpjes en de bergen is prachtig. We rijden langs een gigantisch birmees vluchtelingenkamp en fietsen daarna nog 40 km. Als het aan het eind van de middag is, stoppen we om te liften, maar de weg is inmiddels erg stil geworden. Gelukkig vinden we 5 km verderop huisjes te huur aan een bergstroompje. Geen electra, dus we krijgen een kaarsje. De eigenaar brengt Bart 5 km verderop om nog wat eten te halen. De weg langs de birmeense grens gaat 's avonds dicht dus we moeten snel voor donker terug zijn. We sjeesen naar het enige restaurantje in het dorp. De eigenaresse zit al op haar brommertje om naar huis te gaan. Toch maakt ze nog snel even een fried noodle voor ons. Heel snel rent Bart nog naar een winkeltje waar hij ui, tomaat, komkommer, snel-snel-snel,bier, brood, koffie, koekjes haalt. Inmiddels is de fried noodle klaar en rijden we naar huis. Daar heeft Jan inmiddels heerlijk gebadderd in het riviertje en de tafel op het grasveldje voor het huisje gezet. We eten met kaarslicht en een prachtige sterrenhemel. We hangen de klamboe van Anna op en slapen ondanks de keiharde matras toch goed.
vervolg 28-12-2008
In de bergenmist badderen we in de rivier. De zon breekt door tijdens het onbijt. We fietsen een flink stuk tot het ons echt te stijl wordt en Jan een lift regelt. Beide staand/zittend achterin blijkt het maar goed dat we liften want het wordt alsmaar stijler en ook nog berg op en berg af. Maar wat prachtig. We zijn op safari zo in die achterbak! In een klein dorpje stappen we uit. We fietsen nog een flink stuk, tot we moeten "schieben" (duits voor naast de fiets lopen omdat je het fietsend niet redt). Zie foto. Een thaise familie stopt omdat ze medelijden met ons hebben en vragen of we mee willen rijden. We krijgen een lift, gezellig met z'n allen in de achterbak tot Mae Sariang (onze bestemming voor vandaag). Hotelletje met uitzicht op de rivier lukt niet en het duurste hotel (wat wij vaak nemen) is zelfs hier voor ons te duur (39 euro) en bovendien ook weer met knikkend en buigend personeel. We kiezen een leuk familiehotelletje in een zijstraatje. We bezoeken een tempel, eten ananas (hadden we nog niet vandaag) en een bananenmilkshake tegen het vallen van de avond. Als het om 21.00 uur nog te lawaaiig is om te slapen, gaan we in een internetwinkeltje e-mail beantwoorden (Paul/Nico over het schaatsen en Wilma). Daarna is het stil.
vervolg 29-12-2008
Het briefje dat het hotel ontbijt maakt, is verouderd. Dus halen we zelf klef wit brood. Maar we kunnen wel de toaster van de familie gebruiken. Dus chique toast met ons eigen potje jam. En heet water kan je altijd wel krijgen (we hebben chique liptontea bij ons). In twee liften bereiken we Chang Mai. De stad waar we zo goede herinneringen aan hebben van 21 jaar geleden. We vinden vlakbij de rivier een prachtig hotelletje (Je t'aime). Heel basaal, maar in een mooie tuin (zie foto). 4 euro per nacht met douche en wc op de kamer. We eten sjiek aan de rivier en verkennen de stad waar we niet veel meer van herkennen. De beroemde en in onze herinnering zo geweldige Nightmarket is erg toeristisch geworden.
vervolg 30-12-2008
Het hotel verzorgt een heerlijk ontbijt met bananenpannenkoek en toast en jam. We plannen ons vervolg van de reis. Een binnenlandse vlucht naar de grens van Laos is geen optie meer als we te horen krijgen dat er geen vluchten meer gaan. Dus kopen we een treinticket voor 1 januari naar Pitsanalok. We kunnen alleen de 3e klassse trein omdat anders de fiets niet mee kan. Dat zullen we harde banken worden en de reis duurt 8 uur, maar a la. Het nieuwste model laptop (Nec, heel klein, heel licht, in NL nog niet op de markt) zien we hier. Kopen? Reisverslag schrijven en internetten kunnen we dan op de hotelkamers als ze wifi hebben. We zijn verstandig en doen het niet. We eten op de etensmarkt en op zoek naar een goede espresso (alles is hier in deze stad) komen we Tineke en haar zus Thea tegen. Tineke is een oudcursist van Bart en inmiddels een heel goede kennis. Ze waren ook al eens in Berlijn. Wat een toeval. We spreken voor morgenavond (oudjaarsavond) af.
vervolg 31-12-2008
' s Morgens reserveren we een tafel in een restaurant aan de rivier. Ze hebben een oudjaarsavond set-menu met optredens. We kopen twee nette broeken en Bart een stel nieuwe schoenen. De heren kunnen uit vanavond. Tegen het vallen van de avond zien we rare gele balonnen boven de stad hangen. Soort buitenaardse wezens. Blijken warmtebalonnen te zijn. Die worden gemaakt van een soort omgekeerde papieren zakken. Daaronder een vuurtje van ??? Door de warme lucht stijgt de zak op soms wel tot 100 meter hoogte en ze blijven wel een (paar?) uur hangen. Een prachtig beeld. Zo zenden de Thai de nieuwsjaarswensen naar boven. We hebben het fototoestel vanavond in het hotel vergeten, maar krijgen van Tineke en Thea nog de foto's. We googlen later deze balonnen en als je zelf zo'n ballon wilt bestellen: http://www.ufoballon.nl. Het schijnt van moerbijboompapier gemaakt te zijn. We eten heel gezellig met z'n vieren en halen herinnering van 2008 op en delen de voornemens. Een bijzondere avond. Om 1.30 liggen we in bed.
vervolg 01-01-2009
Omdat de trein pas om 14.00 uur vertrekt, gaan we de stad nog even in. In de tweede handsboekwinkel verkopen we het boek dat we inmiddels beide uit hebben (De Kabbalist, niet spetterend) en Jan wordt helemaal enthousiast als hij in het nederlands Gewassen Vlees van Thomas Rosenboom ziet staan bij de 2ehands boeken. Maar ja, zeker wel een kilo extra gewicht. Hij doet het toch en belooft het in zijn eigen fietstas mee te nemen :-) We kunnen 's middags zelf de fiets in de trein zetten. 3e klasse betekent dat de ramen open kunnen en dat je op de treeplank van de open deuren kan zitten. Voortdurend lopen er voedsel verkopers langs. Er is tot onze verrassing een restauratiewagen waar je kan warm kan eten. Zo dineren we (niet onaardig) en bereiken we om 23.00 uur Pitsanalok. We vinden snel een schoon hotelletje. Jan krijgt in een computer/telefoonwinkeltje eindelijk Ma aan de lijn. Een hartelijk en gezellig gesprekje met natuurlijk de beste wensen voor het nieuwe jaar. In de uitgestorven stad vinden we nog een kroegje open waar we op het terras een biertje drinken en slapen als een roos.
vervolg 02-01-2009
Bij het ontbijt nemen we onze 1e Lariam malariatablet omdat we over een week in Laos zullen zijn. Tot nu toe waren de malariatabletten nog niet nodig. De Thai hebben nog vakantie. Dat merken we bij de beroemde boeddistische tempel in Pitsanalok (zie foto). Erg leuk om als europiaan tussen al die Thai deze prachtige tempel te bezoeken. We fietsen een flink stuk de stad uit. De vakantiedrukte op de weg merken we op onze longen. Toch maar liften dus. In de bergen vinden we een resort met grote bungalows en vrolijke katoy's (zie google) in de bediening. Deze derde sex is (zover wij weten en merken) een redelijk gerespecteerde groep in Thailand. Als blijkt dat de bungalow stinkt naar rioollucht, vragen we wierook stokjes. De stank blijft, maar we slapen goed.
vervolg 03-01-2009
Het is koud in de bergen! 10 graden vannacht? We ontbijten in een bleek ochtendzonnetje met fleeze aan. Fietsen vandaag 45 km met veel verkeer. In Loei vinden we een hotel en douchen we 2 x. Na de eerste douche blijkt de handdoek nog zwart te zijn, dus zepen we ons helemaal in om de roet van ons lijf te boenen. We eten op de etensmarkt met weer veel stalletjes en gezamenlijke tafels. We slapen heerlijk schoon in een schoon bed.
vervolg 04-01-2009
We liften de stad uit en verder (30 km) en fietsen dan nog volgens de teller 48,3 km. We zijn eindelijk bij de grote Mekong rivier. De rivier die we ook in Laos en Cambodja blijven volgen. In een dorpje vinden we een hutje zonder stromend water, maar wel electra (een tl), met prachtig uitzicht op de rivier.
vervolg 05-01-2009
We fietsen vandaag 62 km. Prachtig. Heuvel op, heuvel af. Dus redelijk zwaar, maar we volgen de rivier stroom afwaarts. Bij de lunch eten we de lekkerste Tom Yam soep tot nu toe. Naast het restaurant rolt de kokkin/eigenaresse twee rieten matjes uit voor een middagdutje. Blij en uitgerust fietsen we daarna weer verder. Twee amerikaanse fietsers komen ons tegemoet en vertellen over een bungalowtje in Sangkom aan de rivier. Schoon en lekker eten. We fietsen er naar toe. Inderdaad erg mooi, schoon, met hangmat op de veranda, een schoon muskietennet en heerlijk bananenmilkshake. Met uitzicht op de rivier en aan de overkant Laos. Wat een rijkdom voor 4 euro. We laten de was doen en na het eten ............. gaan we aan het werk! Ze hebben internet en de BTWaangifte 4e kwartaal moet gedaan worden. Binnen een uur hebben we beide onze aangiftes digitaal ingediend en betaald. Zo nu weer verder met de vakantie.
vervolg 06-01-2009
Verder gefietst opnieuw weer langs de prachtige Mekhong. Net zoals gisteren is het niet druk op de weg. We ontmoeten twee ligfietsers uit Frankrijk die maar liefst 2 jaar onderweg zijn. Zo kan het dus ook! De laatste 20 km druk verkeer en dus .... liften. Heel gemakkelijk bereiken we Nhong Kai, de stad waar we de rivier over kunnen om Laos in te gaan. Er zijn veel toeristen in deze stad en veel hotelletjes zitten vol. Maar leve de fiets! We fietsen 1 km langs de boulevard verder en vinden een prachtig hotel met kamer op de vierde verdieping met geweldig terras en zicht op zonsondergang in de Mekhong Rivier (zie foto). Voor ons hotel op de boulevard allemaal restaurantjes waar de thai eten. We voelen ons weer heel rijk (en slim); even de toeristen-hoek voorbij en je vindt de mooiste plekjes.
vervolg 07-01-2009
Het is zo leuk hier, we blijven nog een dag. Onze laatste dag in Thailand. Jan haalt bruin brood en warm water. We ontbijten op het terras. We fietsen 3 km naar een prachtige beeldentuin. Echt de moeite waard http://en.wikipedia.org/wiki/Sala_Keoku Na een soepje en verse jus in de stad, doen we een middagslaapje. Bart stuurt de 660 gram wegende Thailandgids naar Amsterdam en in het internetwinkeltje schrijft Bart deel 3 van dit verslag en verwerkt Jan de foto's en schrijft er commentaar bij. Naast ons zijn schoolkinderen internetspelletjes aan het spelen. We gaan zo meteen op de boulevard een chinese fondue eten en morgen naar Laos!
Afbeeldingen thailand 2008 2009
Datum
De website is bijgewerkt in november 2024