Reisverslag thailand 2019

Mai Rut 06-02-2019

Bij de Thaise grens krijgen we zonder kosten een visum voor 30 dagen. Precies tot 7 maart als we terug vliegen. Als we over een mooie, strak geasfalteerde weg Thailand in fietsen, komen we een engelse fietser tegen. Als we vertellen dat we vandaag niet te lang willen fietsen en iets rustigs voor meerdere dagen gaan zoeken, tipt hij ons een nieuw resort waar hij zelf vannacht verbleef, zo'n 30 km fietsen. Het klinkt wel iets voor ons. We wisselen met hem dollars/Thaise Bath en wensen elkaar een goede reis.
Nu we Thais geld hebben, kunnen we onderweg koffie drinken bij een benzinestation, waar altijd goede koffiemachines staan :-). In een stadje verder op pinnen we meer Bath en doen we inkopen bij de voor ons zo vertrouwde Thaise supermarkt 7Eleven (we vinden meteen brood, onze bananencakes, onze nootjes etc.). We lessen onze dorst met een Sprite. Bij een telefoonwinkeltje kopen we 2 Thaise simkaarten met onbeperkt internet voor €4,50 per simkaart. Precies 30 dagen geldig, dus ook tot 7 maart.
Dan fietsen we naar Lan Lane Resort, die ons getipt is. We twijfelen als we de kleine kamers zien. Maar de plek is super rustig, we zijn de enige gasten, het zwembad(je) lokt. Dus doen we het na een kleine onderhandeling over de prijs, voor 850 Bath (€25) per nacht. We eten een saaie fried rice, duiken het zwembad in en fietsen 's avonds naar het dorpje 2 km verderop. Daar aangekomen herkennen we tot onze verrassing het dorp van onze reis in 2011. Het dorp is grotendeels gebouwd op palen langs de rivier. We durfden toen nauwelijks over het smalle betonnenpad te fietsen. Maar nu blijkt het pad op palen verbreed. We eten een. Pad Thai in een heel klein eettentje. ze halen in een winkeltje verderop een Chang biertje voor ons. Lang leve Thailand.
Terug in het resort waar we nog steeds de enige gasten zijn, zetten we de eettafels bij het zwembad, klappen we onze laptops open, downloadt Jan de Open Street Map kaarten van Thailand en schrijft Bart dit verslag.

vervolg 07-02-2019

We besluiten vanmorgen nog maar een dag te blijven. We duiken na het ontbiit het zwembad in, Bart haalt koffie in het dorp, Jan haalt lunch in het dorp en 's avonds fietsen we samen naar het dorp (1,5 km). Dat was het wel voor vandaag :-).

Trat 08-02-2019

Als we wakker worden, zien we een e-mail van Jaap Willlem over Carl. Het begon met "Alles goed!". Barts vader zou gisteren op bezoek gaan in Groningen, maar kwam daar niet aan. Jaap Willem kreeg een telefoontje vanuit een ambulance "Niet schrikken, maar ...". Carl was door andere mensen tot stoppen gedwongen, omdat ze zich zorgen maakten over zijn rijgedrag. Omdat hij niet terug kon praten en urine verlies had, dachten ze dat hij een beroerte had gehad. Dus de ambulance kwam. Gelukkig was het geen beroerte. De politie kwam er bij. Ze konden Carl zijn rijbewijs niet innemen omdat ze zijn rijgedrag niet zelf gezien hadden, maar doen wel een melding bij het CBR. Jaap Willem heeft Carl mee naar De Veenhoop genomen. Kleindochter Stephanie heeft de auto van Carl opgehaald. Vandaar "Alles goed!". Maar voor Carl betekent dat wel dat hij niet meer gaat rijden, want een bittere pil voor hem zal zijn. We leven met hem mee en het is tegelijkertijd voor ons ook een geruststelling.

We vertrekken met het idee dat als we een resort tegenkomen over zo'n 10 km en het bevalt, dat we dan daar een aantal dagen blijven, anders gaan we naar de stad Trat. We zagen op Google wel wat resorts langs de kust, maar geen leuke dorpjes er bij. Dus grote kans dat we in Trat belanden vandaag.
We doen rustig aan, lezen nog wat bij het zwembad, al betekent dat dat we straks op het heetst van de dag zullen fietsen. Als we wegfietsen van deze mooie plek en nog even koffie in de airco willen drinken, blijkt in deze koffieshop de koffie zo goed als op te zijn. Nog 1 kopje koffie is mogelijk (wij zien dat het genoeg koffie voor hoogstens een halve americano is), dus we fietsen maar door en zien wel of we onderweg iets tegen komen. Al snel blijkt dat de mooie scenic weg, zoals we die herinneren van 2011, een 4 baans weg wordt. Overal werkzaamheden dus. De weg is niet druk, maar heel stoffig. Na zo'n 8 km vinden we het wel genoeg in deze hitte (32 graden) en stof. We fietsen een 'bakkie' voorbij die net wil vertrekken en vragen een lift. Leve Thailand! Natuurlijk kunnen we mee en even later staan we als twee romeinse veldheren in de achterbak met onze stalen rossen naast ons. We kunnen ons goed vasthouden aan de stalen constructie van de achterbak. Met wind in de haren rijden we met 100 km per uur langs de werkzaamheden. We genieten.
Na 50 km zijn we aan de rand van Trat. Langs de snelweg drinken we eerst koffie en fietsen dan Trat in. De GPS brengt ons rechtstreeks naar het Baanrimnam Resort. We vonden het gisteren op Google maps en het is inderdaad een prachtig stil en verzorgd terreintje, midden in de stad, met kamers en groot balkon aan de rivier. Een prima plek om morgen Bart zijn verjaardag te vieren. Als we 's avonds op de avondmarkt eten (papaya salade (niet te heet), bij een ander kraampje Pad Thai met garnalen en een Leo biertje uit een winkeltje op de markt) zijn we weer helemaal gelukkig. Terug naar huis moet Bart voor Jan uit lopen. Jan heeft op de markt een cadeautje gekocht, maar Bart mag het nog niet zien en het zit in een doorzichtig plastic tasje. Voor de zekerheid legt hij zijn zakdoek er over heen. De verjaardag is begonnen.
Om 22.30 uur komt Jan met vier kaarsjes die sterretjes geven op de onderkant van een mok vastgebrand, vanuit de badkamer de kamer binnen. Hij zingt al vast. We denken nl. dat we 0.00 uur niet halen want de oogjes vallen al toe. Maar om 23.30 zijn we nog wakker en krijgt Bart zijn grote cadeau. Drie mooie gele bloemen op een riettak vastgebonden. Om 0.00 nog een zoen en dan valt de 61-jarige en zijn Jan, met de airco op 25 graden snel in slaap.

vervolg 09-02-2019

De verjaardagsdag betekent taart bij de koffie, lunch op het balkon 'thuis' en eten voor 7 euro in een klein thais restaurantje met onze lievelings soep Tom Yam Kung (soep met grote garnalen en lemongrass). We bestellen er telkens nog een gerecht bij. Feestelijk. Er is geen alcohol hier, prima. 's Avonds nog een biertje thuis.
We krijgen een mail dat Carl vandaag met Jaap Willem naar 'Holland' (Den Haag/Hoofddorp) op familie en vrienden bezoek geweest is. Hij heeft er van genoten. Fijn bericht.

Het was/is heel warm vandaag (overdag 34, 's nachts 26 graden). Vooral Jan heeft veel last van de warmte. We merkten het al afgelopen zomer toen het in Berlijn en Amsterdam al zo heet was, dat het bij Jan aan het veranderen is. Vroeger kon hij er beter tegen. Bart heeft er minder last van, hoewel het hem ook loom maakt. We gaan kijken of we de komende tijd iets aan de kust kunnen vinden. De eilanden Koh Chang en Ko Kut laten we w.s. aan ons voorbij gaan, omdat we niet zoveel zin hebben om in de toeristen molen mee te draaien.

vervolg 10-02-2019

We blijven nog een nachtje en gaan morgen weer op pad. We hebben zin om iets actiever te worden, dus maken we vanmorgen een fiets tour rond een groot meer (natuurreservaat met veel vogels). Een mooi tochtje van 10 km. Een aanrader voor wie hier ooit zal zijn.
Thuis laten we de vega fried rice weer op de kamer brengen en houden we met de fan aan een lange siesta. We regelen een hoge stoel voor aan het bureautje zodat Jan de foto's op deze website kan plaatsen en Bart het verslag schrijft.

Laem Sin Beach 11-02-2019

Vandaag liften we weer. En wat is dat toch leuk. Met 2 liften waar we beide samen met de fietsen in de achterbak zitten (als ware we nog jonge honden) komen we zo'n 50 km verder. We laten ons afzetten bij de afslag 3149 vanwaar we zien dat het weer mooi fietsen is over kleine weggetjes naar de Laem Sing Beach. En dat is het!
Bij het strand (zo'n 20 km onder de grote stad Chanteburi) kijken we of we iets zien voor een paar dagen. We hebben geen zin in stad en blijven graag aan zee. Het is hier behoorlijk toeristisch (met als grote voordeel veel voorzieningen). Er zijn echter veel oudere resorts waar we niet zo'n trek in hebben (oude meuk). We kiezen voor vanavond een simpel klein hutje, niet aan het strand, maar wel net nieuw en schoon. Voor nu prima. Morgen maar even verder kijken. We eten een heerlijke Tom Yam Kung, die we met niet al teveel hete pepers laten maken.

Kung Wiman Beach 12-02-2019

We kijken vanmorgen eerst of we toch iets aan het mooie strand vinden voor een paar dagen, maar als we niet iets echt rustigs en moois vinden, fietsen we door. We weten dat we 40 km verderop in 2016 in een leuk hotelletje gezeten hebben, op een streepje kust, met wat winkeltjes en restaurantjes aan het strand. We fietsen er via de mooie 'scenic route' met een aparte baan voor fietsers, naar toe. Het hotelletje uit 2016 (het laatste huis op dit kustweggetje) is weer de beste keuze. Dus blijven we hier een paar nachten? We kiezen deze keer de kamer aan de zeezijde en denken dat het met de zon op het balkon wel mee zal vallen. We duiken meteen de lauwe zee in. Het strand is niet schoon, maar de zee wel. Heerlijk.
Dan blijkt de zon toch volop op ons balkon te staan en ook nog de hele dag. Ah, daarom namen we de vorige keer de kamer aan de achterkant. Maar het zeezicht is wel weer prachtig.
Morgen toch maar weer verder? Zeker nadat Bart zich bij de restaurantjes zowel bij de lunch als bij het avondeten, erg irriteert aan de sfeer van de vrouweljke obers. Ze zijn ongeinteresseerd (en veel te dik). Het eten is ook niet echt lekker en toch prijzig (voor thaise begrippen).
Jan gaat op airbnb kijken en vindt 50 km verder op een 'Cozy studio with private beach'. Een appartementje in 'Beach Park Condomium', met zwembad en en strand. We lezen in de reviews dat het er erg stil is (hoewel er veel vakantie koopappartement in het gebouw zijn, is daar bijna niemand aanwezig en heb je het zwembad met ligstoelen/bedden bijna voor je alleen). Het is bovendien vlak bij waar we eerder zaten, dus we weten dat er goede voorzieningen in de buurt zijn. We boeken het voor een week. Spannend of het is, wat we hopen.

We krijgen van Carl bericht dat hij een zware nacht heeft gehad, vanwege benauwdheid. Hij moet vaak slijm uitzuigen, wat moeilijk gaat. De binnenbuis is ook moeilijker terug te plaatsen. Het is volgens hem zelf wel een verslechtering. We sturen hem een mail waarin we hem sterkte wensen.

Ban Phe 13-02-2019

We fietsen 50 km naar onze airbnb. Het is weer erg warm, maar het fietsen gaat goed door de lekkere wind die je altijd al fietsend voelt. De weg volgt nog steeds de 'scenic route'.
Als we bij Beach Park Condomium arriveren (11 km ten oosten van Ban Phe, vanwaar de veerboot naar Koh Samet vertrekt), laat de guard weten dat we bij het buur resort de sleutel moeten halen. Zij checken ons in. Hoewel via airbnb geboekt, krijgen we de hotelfaciliteiten met elke dag schoonmaak en schone handdoeken. Geen bezwaar. We krijgen ook een ander appartement dan we dachten. Het blijkt echter hetzelfde als we boekten alleen 1 etage hoger en iets verder van de weg, weg. Prima dus.
We voelen ons meteen thuis op deze plek. Wij hoeven niet naar het bounty eiland Koh Samet met als zijn bars, disco's etc. De studio met klein keukentje, een balkon op het oosten, een luie bank en groot kingsize bed is prima. Hier houden we het wel een week uit.

's Avonds krijgen we van Carl bericht dat hij weer een slechte nacht had en pas om 7 uur even twee uurtjes geslapen heeft, zittend in zijn stoel beneden. Daarna heeft hij overdag wat bijgeslapen. Siepie (buurvrouw, schoonmaakster, steun en toeverlaat) belde de huisarts en Jaap Willem. Die kwamen in de loop van de dag. Jaap Willem zette het hoofdeinde van zijn bed iets omhoog. Maar hopen dat dat gaat helpen. De huisarts constateerde dat zijn longen wel schoon waren, zonder bijgeluiden. Dat is dan weer goed nieuws. We wachten het maar weer (iets onrustiger) af.

vervolg 18-02-2019

Hier blijven we dus een week. De zee is heerlijk, inderdaad heel rustig (heel soms 1 britse gast bij het zwembad), veel restaurantjes (met heel veel skandinaviërs), winkeltje om de hoek, cappucino dichtbij, een hoge tafel voor op het balkon, slapen met balkondeur (met hor) open. Meer hebben wij niet nodig. We hebben toegehapt op een aanbieding van de Volkskrant voor 4 weken digitaal. Tot 's avonds laat zitten we aan de zee te lezen in luie stoelen. De guard zit in de buurt ons te bewaken en we zien hem in slaap vallen. Vredig hier.
Morgen wordt het weekend. Wellicht wordt het drukker? O jee, nu vrijdagmiddag en de eerste karaoke begint al bij de buren ...
Zaterdag 16 febr. gelukkig stopte het feestje om 23.00 uur. Gelukkig konden we gisteravond weer op onze favoriete plekje aan zee zitten. De zeegeluiden dempten de discogeluiden.
Vannacht kwam een mailtje van Carl binnen, dat hij met de verhoogde hoofdsteun goed geslapen heeft, dat hij naar de kapper gaat en een afspraak heeft met het taxibedrijf voor het WMO taxivervoer nu hij geen auto meer rijdt. Allemaal goede berichten dus. Na het ontbijt plonsen we de zee en in en nemen onze laptops mee om in de schaduw bij het zwembad wat te werken. We proosten 's avonds op ons 33 jaar samen zijn. Op 16 febr. 1986 schaatsen we van de Veenhoop naar Amsterdam en sliepen we in een hotelletje in vollenhove :-).

De dagen verstrijken. Bart begint (heeeel langzaam :-) ) zijn werk voort te bereiden. 11 maart starten zijn lessen weer. Hij mailt cursisten, stuurt facturen, verwerkt aan en afmeldingen etc. Fijn om dat vanaf deze mooie plek te doen. We maken een fietstochtje naar Ban Phe, 11 km langs de kust naar het westen. Het is er druk en warm, maar het is een leuk stadje. Omdat het zondag was, stond het langs de hele  wkeg er naar toe, vol met Thaise auto's en bussen. iedereen zoeket de verkoeling aan zee. Wat zijn we blij met ons stille plekje met (bijna) prive zwembad en strand.
We boeken een week bij. Voor 27 euro per nacht blijven we nu tot 27 februari hier. Lekker om een tijd op 1 plek te blijven. Daarna gaan we nog 1 week in Bangkok zitten, voordat we 7 maart terug vliegen. Misschien gaat Bart dan nog een paar dagen reizen, als hij meer reuring wil en Bangkok te druk vindt. We zien wel. Jan verheugt zich erg op Bangkok en is al op zoek naar een mooie appartement voor een week.
Toen we uit Nederland vertrokken hadden we het plan om ergens een langere tijd te blijven. Maar Vietnam was zo geweldig leuk, dat we toch na een paar dagen telkens weer door reisden. Nu blijven we voor het eerst 2 weken op 1 plek. We vinden het beide heerlijk.

Carl schrjft dat hij ook ovedag benauwd is en dat hij in de stoel beneden slaapt. Een dag later (zondag) schrijft hij dat hij het vanavond weer in zijn bed boven gaat proberen. Fijn dat hij ons via zijn dagelijkse communikee op de hoogte houdt.

Bangkok 19-02-2019

Om half vijf wordt Bart wakker en kijkt even hoe laat het is. Hij ziet veel berichtjes en leest dat Carl overleden is.
Hij maakt Jan wakker en samen zijn we verdrietig. We bellen naar Nederland en begrijpen dat hij in zijn stoel is overleden, een uur nadat hij ons nog een dagelijks vrolijk communikee gemaild heeft. Het klinkt als een mooi einde, hoe treurig ook. Dan gaan we van alles regelen. Maar niet voordat we nog even de zee induiken. De Alarmcentrale kan ons al snel op een directe vlucht op woensdagmorgen zetten. We landen dan om 18.30 uur op Schiphol. We regelen een taxi met de fietsen mee naar het vliegveld die ons om 10.30 komt ophalen. Op het vliegveld stallen we de fietsen en de bagage (bij departure was het vol, maar bij arrival lukte het) en gaan met een kleine tas een hotel in het centrum vlak bij de Airport Link, de metro naar de luchthaven zoeken. Intussen mailen en bellen we over rouwkaarten en teksten en mailen vrienden en Jans familie.
We proberen ook nog een beetje van de laatste dag Thailand en onze enige dag Bangkok te genieten. We eten als afscheid een Tom Yam Kung. Een biertje en daarme proosten op Carl lukt niet omdat het vandaag een boeddistische feestdag is en er nergens alcohol geschonken mag worden. Maar met water en sprite lukt het ook.
Morgen terug naar Nederland. Fijn om de familie weer te zien en een mooi afscheid van Carl voor te bereiden.