Kampot 03-02-2019
Tot onze grote verrassing gaat het super snel en efficiënt bij de Cambodjaanse douane. We betalen $35 p.p., krijgen een visum voor een maand, ze vragen geen dollar extra voor dokterscontrole of andere zaken en kijken nauwelijks of de dollarbriefjes wel netjes gestreken zijn en ongebruikt. Ongebruikt waren ze trouwens niet, maar wel netjes.
We fietsen de hele 40 km naar Kampot. De wegen zijn goed geasfalteerd en het verkeer valt mee. Bij Kong Keb is een sjieke koffiewinkel met espresso machine, maar helaas gesloten. We mogen wel even op hun terras uitpuffen en halen aan de overkant cambodjaanse koffie. Ook lekker. We vinden ons zelf super stoer dat we in deze hitte dit hele eind fietsen. Tegen de middag arriveren we in Kampot. Een leuke stad met veel toerisme. Omdat we geen malariatabletten willen slikken en geen noodvoorraad meegenomen hebben, willen we meteen door naar Sihanoukville. We fietsen rechtstreeks naar het station. Er zou een middagtrein moeten gaan. Alleen een paar treinen op vrijdag, zaterdag en zondag! Maar het lijkt ons super leuk om de 200 km naar Sihanoukville per trein te doen. Maar kunnen de fietsen mee? Als we bij het station aankomen, zien we brommertjes met passagiers wegrijden. We hebben de trein, die ruim een uur vertraging had, net gemist. Maar vanavond om 20.15 uur gaat er nog een trein, die er 2,5 uur over doet. En fietsen kunnen mee! We kopen kaartjes en zoeken een resort met zwembad waar we tot de avondval (en de muggenkomst) kunnen blijven.
Dan eten bij de Indiër en dan de 20.15 uur trein. We moeten er om drie kwartier van te voren zijn.
Resort met zwembad vinden we, maar de sfeer bevalt ons niet. Aan de rivier vinden we een leuk restaurantje en guesthouse, waar we (als we daar iets eten) vier uur kunnen blijven. We vragen en krijgen zelfs handdoeken om even te douchen, regelen twee luie stoelen en gaan lekker in de schaduw op de steiger zitten lezen en doen een middagdut. Helemaal goed.
Na het eten fietsen we naar een zo goed als verlaten station. Er brand 1 peertje bij het loket. Verder is er nog ergens 1 lampje, geen maan, wel sterren. De stationsvrouw laat ons al snel weten dat de trein pas om 22.00 komt. We smeren ons dan maar goed in met DEET (we hebben al een lange broek en overhemd met lange mouwen aan, hoewel het nog 25+ graden is), maar gelukkig zijn er niet veel muggen. We vinden een tafeltje en zetten het voor de stationsbanken en openen onze laptops om wat te schrijven/werken. Maar als op het licht van het beeldscherm muggen verschijnen, bergen we snel de laptop op. Om 22.00 uur zien we verschillende Tuk-Tuk chauffeurs aan komen rijden. De trein zal wel zo komen ...
Maar dan wordt het 22.30 uur, 23.00 uur ... en ja hoor, dan zien we lichten aan komen rijden. De Tuk Tuk chauffeurs waar we inmiddels een praatje meegemaakt hebben, staan ook klaar om mensen op te pikken. De trein blijft echter 300 meter voor het station staan. Er moet diesel getankt worden, zeggen ze. En dat duurt wel een uur!
We wachten dus nog maar even. Dan komen de lichten dichterbij. Het is inmiddels 23.30. We staan al 4 uur te wachten. Cliffhanger ...
De trein rijdt door want het blijkt een goederen trein te zijn. Maar daar achter zien we nog twee lampen aan komen. De Tuk Tuk chauffeurs blijven in volle verwachting van een ritje. Maar deze trein blijkt alleen een lokomotief te zijn! De Tuk Tuk mannen druipen weer af. De stationsvrouw zegt dat het nog wel even kan duren, maar als we willen kunnen we het ticket omwisselen voor de trein van morgen 12.00 's middags. Maar de trein ging toch alleen in het weekend en morgen is het maandag? Ja, maar ivm chinees nieuwjaar gaat er deze week ook door de weekse treinen!.
Gretig roepen we dat we dan heel graag de trein van morgen willen, fietsen terug naar de stad, vinden snel een guesthouse en liggen we om 1.00 uur heerlijk in bed.
Pffff, wat een enerverende dag. We zijn echte reizigers.
Sihanoukville 04-02-2019
De trein van 12.00 uur heeft slechts een vertraging van 1 uur. Het is een luxe trein met airco en lange sky leren banken. Een luxe rit door prachtig heuvel/berg landschap. Rond 2 uur zijn we in de Sihanoukville. Eerst fietsen we via een zandpad naar de grote weg. Wat een stofwolken! We wisten dat het geen mooie stad is, maar
nu zien ook nog overal bouwactiviteiten. Jan las al dat bijna de hele stad opgekocht wordt door chinezen die er gokpaleizen neer zetten in super lelijke architectuur.
Vanwege Chinees Nieuwjaar zitten veel guesthouses vol en zijn de grotere hotels erg duur (meer dan 60 euro voor een kleine kamer). We vinden een chinees guesthouse, waar nog plek is. Sterker nog, alle kamers lijken leeg. Er wordt wel schoongemaakt. De bedden zijn rond met rode kussens. Is het een hoerenhotel? We kiezen de kamer op de bijna bovenste kamer, aan het einde van de gang. Wel zo rustig. Maar het is ook oudjaarsavond. We houden ons hart vast, maar hebben in ieder geval een kamer.
We proberen voor morgen een bus te vinden naar de Thaise grens. We hebben het hier in Cambodja wel gehad, dus willen door reizen. We kunnen pas 6 februari Thailand in i.v.m. het visum dat we voor slechts voor 30 dagen krijgen. 7 maart vliegen we vanaf Bangkok nl. terug.
Maar er gaan alleen minibusjes en die nemen geen fietsen mee. En er is maar 1 busmaatschappij die naar de grens die wij willen nemen, rijdt. Heel misschien rijden ze met een grote bus, maar dat weten ze pas morgenochtend 7.00 uur. Die bus vertrekt 1x per dag om 8.15 uur. Moeten we dan toch helemaal omrijden en via Phnom Phenh? Nee toch?
Jan heeft veel last van de hitte en sleept zich 3 trappen op naar de hotelkamer. Bart heeft nog wel energie en gaat brood voor het ontbijt en water etc. voor onderweg halen. Als we tenminste morgen weg kunnen. Hij informeert ook naar een bus die ons evt. naar een kruispunt 80 km verderop kan brengen, vanwaar we kunnen liften of wellicht een bus kunnen aanhouden.
We gaan bij een zweeds (!) hotel lekkere thaise Pad Thai eten. In deze stoffige, lelijke stad met zijn grote wegen en veel zand cq kapotte asfalt wegen, een oase van rust. Het is windstil en erg warm. Jan gaat terug naar de airco en het hoeren(?)bed. Bart pint dollars (alles wordt hier met dollars èn/of met Cambodjaanse Riel betaald). Hij krijgt uit de ATM één briefje van 100 dollar. Geen enkele winkel zal dat willen accepteren. Stom, hij had ook 90 dollar moeten vragen. Na wat rondvragen en veel hollandse charme, lukt het hem de 100 dollar om te wisselen voor kleine briefjes van 10 dollar. Dan fietst hij nog even naar de busmaatschappij. Dat is al gesloten, maar iemand weet hem te vertellen dat er morgen een grote bus gaat, dus dat de fietsen mee kunnen. We moeten er om 7.45 uur zijn. Met dit goede nieuws (we moeten het nog zien gebeuren) vallen we in slaap. We horen nog enkele honderd knallers vuurwerk, want het nieuwe jaar van het varken gaat beginnen. We vallen in een diepe slaap. Ook de hoeren en hoerenlopers horen we niet. Of zijn er niet.
Koh Kong 05-02-2019
Om 7.25 zijn we bij het busstation. De bus gaat inderdaad en de fietsen kunnen mee. Voor $40 kunnen we mee naar de stad vlak voor de thaise grens. Ongeveer 220 km.
We zijn erg blij en met een vertraging van (slechts) een uur vertrekken we. De eerste pauze is perfect getimed. We willen koffie en bij de rest-stop is een sjieke koffiemachine. De 2e pauze is fijn, maar de lunch slaan we over i.v.m. de hygiëne van het eten. We kopen 2 appels die we schillen.
Om 15.30 uur arriveren we in Koh Kong. De bus gaat door naar de grens, maar wij stappen uit. We blijven hier een nacht en gaan morgen de grens over, zodat we precies 30 dagen visum kunnen hebben tot we 7 maart terugvliegen.
We lunchen met een saaie, maar toch lekkere fried rice met ei (vlees doen we, zoals ze vaak, maar even niet hier) en na wat rond kijken, steken we de rivier over en vinden we de laatste kamer in het Sareth Resort. Vanwege Chinees Nieuwjaar zijn veel hotels vol en duur. Wij hebben een prima kamer voor 40 dollar incl. ontbijt en met een zwembad. Het resort ligt midden in het niets, te bereiken via een zandweg. We voelen ons er meteen thuis. We duiken het zwembad in en maken graag gebruik van de ligbedden.
's Avonds fietsen we de 3 km terug naar de stad, eten aan de rivier en sluiten ons daarna in onze kamer op met de airco vol aan. We hebben het goed.
Morgen verlaten we Cambodja en dus ook het malaria risico gebied. Cambodja is niet ons land. De paar grote wegen zijn niet fijn om te fietsen en wij willen niet op de kleinere stoffige zandweggetjes onze longen vol laten lopen. Het eten vetrouwen we vaak niet. De hotels zijn duurder en veel minder dan in Vietnam. De mensen zijn wel heel aardig. We verheugen ons erg op Thailand.
Mai Rut (Thailand) 06-02-2019
We wachten op het beloofde ontbijt. Hadden we het maar niet gevraagd. We hebben ons eigen ontbijt bij ons. Het gaat typisch op zijn Cambodjaans. Iemand maakt tafel schoon, gooit poetsdoek over een stoel en dan gebeurt er verder niets. Als we dan op staan om ontbijt te vragen, komt de eigenaar die engels spreekt. We zeggen dat we graag thee en geen koffie willen. Dat is prima. Maar blijkbaar communiceert hij het niet met zijn personeel, dus komt er koffie. Met te vet gebakken ei met worstjes en ham. We vragen nogmaals of het well-done mag ... etc. Hoewel de kamer duur, maar prima was, hebben we als we wegfietsen het gevoel dat we weer vrij zijn. Het is maar 8 km fietsen. De afhandeling bij de Cambodjaanse grens gaat redelijk soepel. Op naar Thailand.
Afbeeldingen cambodja 2019
Datum
De website is bijgewerkt in november 2024